بررسی تحولات تکنولوژی بر روند شکل گیری معماری روستای پلنگان

معماری بومی دارای ویژگی های منحصر به فردی است که علاوه بر توجه به مسائل زیبایی و حفظ محیط زیست، باید پاسخ گوی نیاز های اقلیمی هم باشد اصول به کار رفته در معماری، بسیاری از علوم معماری پایدار را در خود دارد. معماری بومی در سکونتگاه های مناطق کوهستانی غرب ایران بویژه روستای پلکانی پالنگان که در آن به دنبال هماهنگی هرچه بیشتر با طبیعت است و به نوعی تبادل، تعادل و پایداری بین انسان، طبیعت و معماری بوده که به موجب آن کمترین دست اندازی به طبیعت شده است. معماری روستایی ایران به لحاظ ماهیت کارکردی و پاسخگویی به نیازهای انسانی فعالیت های مردمی، عناصر تولیدی و محیط زیست، مجموعه ای همگن و متشکل با هویت کالبدی خاص را تشکیل می دهد. طی چند دهه اخیر، روستا‌های ایران، تحت تاثیر تغییرات اجتماعی، از لحاظ زیستی و فرهنگی، دچاردگرگونی فزاینده‌ای شده اند. در دوره پیش از مدرن که مربوط به حدود نیم قرن پیش است، روستا همواره الگوی تولید بوده و به عنوان بنیان شهر، از اهمیت اقتصادی و اجتماعی زیادی برخوردار بوده است. اما پس از گسترش مدرنیسم و با توسعه امکانات و خدمات رفاهی در روستا تغییراتی نیز در شیوه یا سبک زندگی روستایی پدید آمد که ساختار و شکل خانه نیزمتناسب با آن دستخوش تغییر و تحول شد. حال این پژوهش با استفاده ازروش توصیفی تحلیلی همچنین بهره گیری از منابع کتابخانه ای و تحقیقات میدانی به بررسی بررسی تحولات تکنولوژی بر روند شکل گیری معماری منطقه ی اورامان علی الخصوص روستای تاریخی پالنگان پرداخته است.