تمرکز زدایی و تمرکز گرایی در مسیر تحقق مدیریت یکپارچه شهری

شهرها اصلی ترین میراث تمدنی بشریت به شمار می روند به همین دلیل شکوفایی تمدن ها پیوسته با بالندگی شهرها همراه بوده است. با پیشرفت جوامع و توسعه شهرها، انسان با مسائل و مشکلات بزرگتری روبرو شده است. امروز بخش زیادی از جمعیت جهان و کشورمان در شهرها زندگی می کنند. این در حالی که رشد شتابان افزایش جمعیت شهری در کنار فراهم آوردن فرصت های مختلف اقتصادی و اجتماعی منجر به پیدایش چالش های متعدد در زمینه های مختلف ازجمله محیط زیست، حمل و نقل، کالبد، اجتماع شهری و .... شده است. در این شرایط دست یابی به یک الگوی مناسب مدیریت و برنامه ریزی شهری می تواند دارای اثرات معنا دار بر حل مشکلات و چالش های مذکور باشد. مدیریت یکپارچه شهری به عنوان یک سازو کار اثر بخش در برخی از کشورهای جهان برای رفع مسائل شهری به کارگرفته شده است. لیکن در کشورما به رغم آن که مفهوم مذکور با ادبیات مختلف از سوی سیاست گذران، مدیران و متخصصان مطرح شده، دست آورد چندانی نداشته است. در این مقاله فقدان رویکرد تمرکز زدایانه از سوی دستگاه های ملی و عدم تعهد دستگاه های شهری به یک رویکرد تمرکز گرایانه در مسائل شهری به عنوان چالش اصلی در مسیر تحقق مدیریت یکپارچه شهری مورد بررسی قرار گرفته است