کاربست مولفه های مکان سازی در احیای فضاهای شهری تاریخی شهرهای ایران (مورد مطالعه: میدان شریعتی مشهد)

در طول تاریخ فضاهای شهری بستر لازم جهت برخورد های اجتماعی شهروندان را فراهم می کردند این فضاها صحنه زندگی جمعی بودند و جایگاه ویژه ای داشتند. اما امروزه به واسطه تغییر در مناسبات و شیوه زندگی، این فضاها معنا و مفهوم خودرا از دست شده اند. به طوریکه صرفا به بستری جهت تردد یا مکث های خنثی بدل شده اند. میدان شریعتی مشهد نیز از جمله این میادین می باشد. این میدان از جمله شاخص ترین فضاهای شهر مشهد بوده که به واسطه کارکردهای متنوع خود سیل عظیمی از جمعیت با گروه های سنی و جنسی مختلف (با سطوح نیاز مختلف) را به خود جذب می کرده است. با این حال این فضا به سبب کیفیت های محیطی پایین، نبود زیرساخت های کافی، عدم نوسازی، بهسازی تا حدودی از روند توسعه شهری عقب مانده به طوری که از فضای شهری پررونق دیروز صرفا به فضایی کم رونق تبدیل شده است. در این راستا، پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن شناسایی مسائل موجود در این میدان، با ارائه پیشنهادات طراحی قالب مولفه های رویکرد مکان سازی به ارتقای کیفیت های محیطی در این محدوده کمک کند و آن را به رونق گذشته خود بازگرداند.