طراحی موزه هنرهای بصری و انگیزش فرصت های فراغت شهروندان

وجود موزه هنرهای بصری در شهر از ابعاد و جنبه های مختلفی قابل بحث است. بزرگترین حسن چنین فرصت هایی نه تنها به جامعه آرامش و تدقیق ارئه می کند بلکه باعث می شود تا از خلاقیت و نقش آن در توسعه انسانی بیش از پیش متوقع شوند. جامعه توسعه یافته انسانی در صدر و راس همه گونه های مختلف توسعه قرار دارد. لذا از این زاویه معماران با خلق چنین فضایی بیش از همیشه به انسان ها و جوامع انسانی یاری رسانده اند. مساله این تحقیق یاری رسانی معماری به توسعه انسانی از طریق طراحی معنادار موزه ها و هدف آن نشان دادن گونه های مختلف معاضدت بصری خلاقیتی معماران با انسان است. همان معماری که لحظه ای از رشد فردی و اجتماعی انسان غافل نیست ؛ معماری که بیش از همه صبغه ای انسانی دارد و البته بیان مهندسی. روش این تحقیق براساس مطالعات توصیفی تحقیقی صورت گرفته و اهمیت و ضرورت آن پاسداری از نقش خلاقیتی معماران در طول تاریخ و جدی گرفتن آن در نظامات گوناگون روانشناختی و جامعه شناسانه است. نتایج این تحقیق نشان داده است که فصل مشترک میان هنرهای بصری و معماری در پویش خلاقانه شهری تا چه حد متصور است.