راهبرد توسعه سلامت و عدالت در شهرسازی

مطالعات نشان می دهد که سلامت و برابری به شدت تحت تاثیر پیامدهای سیاست دولت ها و اقدامات (یا انفعالات) ناشی از آن در خارج از بخش سلامت است. در نتیجه، سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی، خواستار رهبری ملی و اقدامات دولتی برای درک و رسیدگی به اثرات سلامتی سیاست‌ها در همه بخش‌ها شده‌اند. مساله این تحقیق عوامل تعیین کننده سلامت و برابری سلامت است. روش تجزیه و تحلیل پژوهش رویکرد کیفی انتقادی است. نتایج این تحقیق گویای این است که توسعه شهری متراکم تر و مختلط تر ممکن است با کاهش سفر با وسایل نقلیه و افزایش سهم سفرهای حمل و نقل، پیاده روی و دوچرخه سواری، پایداری و سلامت عمومی را بهبود بخشد. سفرهای کمتر با وسایل نقلیه منجر به انتشار گازهای گلخانه ای و سمی از وسایل نقلیه کمتر می شود و سفرهای بیشتر با پیاده روی و دوچرخه باعث افزایش فعالیت بدنی می شود. بعلاوه متخصصان رشته‌های مختلف می‌توانند با جوامعی که در خدمت آنها هستند برای بهبود سلامت و کیفیت زندگی محلی همکاری کنند. نمونه‌هایی از این که چگونه سیاست‌گذاری و توسعه برنامه محلی برای بهبود سلامت عمومی می‌تواند با سیاست‌گذاری جهانی و ملی برای ارتقای سلامت، محیط زیست و عدالت اجتماعی مطابقت داشته باشد، ارائه شد.