بررسی عوامل طراحی ساختمان بلند مسکونی با رویکرد نورگیری بهینه با استفاده از الگوی الگوریتم ژنتیک ( نمونه موردی : شهر رامسر )

امروزه فضاهای زندگی در مراکز شهرها به علت تمرکز جمعیت با مشکلات متعددی در عرصه اجتماعی، فرهنگی و به خصوص زیست محیطی مواجه است که موجب کاهش کیفیت زندگی در آن ها شده است؛ همچنین احساس رضایت از کیفیت یک خانه، سبب تاثیرات مثبت بر روابط ساکنان با هم می شود. یکی از این عوامل کیفی، توجه به نور روز است. ، هدف مورد نظر در این پژوهش رسیدن به الگوی نورگیری بهینه با استفاده از روش طراحی الگوریتمیک است که بتوان با در نظر گرفتن موارد اساسی ساختمانی طراحی کرد، که از لحاظ انرژی و کیفیت فضایی استاندارد های لازم را داشته باشد. در این امر پس از شناخت راهکار های بومی پیشین در تامین نور و تجزیه و تحلیل روش ها و عناصر مربوطه، قواعدی شناسایی شد که جهت معاصر سازی و اصلاح می توان از آن ها استفاده کرد؛ سپس با روش های طراحی پارامتریک بر یک نمونه اعمال گردید. نوع تحقیق به صورت توصیفی- پیمایشی و جامعه تحقیق شامل 10 نمونه آپارتمان در شهر رامسر که دارای استانداردهای لازم هست می باشد. روش کار بدین صورت است که دانه های مسکونی موجود در منطقه نقش کروموزوم ها را ایفا می کنند و جمعیت تصادفی را تشکیل می دهند. ارزیابی مرحله تناسب براساس ماتریس مجاورت فضایی تعریف می شود. بدین صورت که جمعیت موجود طبق ماتریس مذکور مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و دانه های با میزان مطلوبیت بیشتر انتخاب خواهند شد. دانه های با کیفیت بالاتر به صورت دو به دو به عنوان والدین انتخاب گردیده. با انجام عمل ترکیب از والدین، فرزندان (دانه های مسکونی جدید را ایجاد کرده ایم). با انجام عمل جهش کیفیت دانه های جدید در نسل جدید را افزایش داده. دانه های مسکونی جدید به عنوان اعضای جمعیت جدید انتخاب گردید، دانه های جدید جایگزین دانه های قبلی شده.و مراحل ترکیب و جهش تا آنجا ادامه یافت که به تابع هدف به پاسخ مورد نظر رسیده و نمونه های بهینه حاصل گردید..با توجه به بررسی های انجام شده بهترین پترن برای این بصورتی است که می توان در قسمت هایی که دارای شدت نور زیاد هستند فوال خالی پترن را کم یا زیاد نمود در عین حال قابلیت اجرا روی تمام جداره ها را دارند با توجه به بررسی های مورد نظر این پترن توانایی استفاده بهینه از نور در ساختمان را دارد