بررسی اصول معماری اکولوژیک در طراحی مجموعه های اقامتی- توریستی در جهت ‏توسعه گردشگری شهری ‏

گردشگری، صنعتی گسترده، عظیم و رو به رشد در عرصه فرهنگ و اقتصاد جهان است که به عنوان صنعتی نوپا در سال های اخیر ‏تاثیرات زیادی بر وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهان داشته است. نیاز انسان به طبیعت نیازیست انکارناپذیر، سفر در طبیعت ‏وهم اقامت در آن و مانوس شدن با آن در ساختن روح انسان بسیار تاثیرگذار است و معماری از عوامل تعیین کننده نحوه اقامت و ‏بی شک نحوه برخورد او در این اقامت با طبیعت است. با توجه به رشد روز افزون گردشگری و گسترش صنعت توریسم ایجاد ‏فضاهایی برای پاسخ گویی به این منظور و همچنین ایجاد مکان هایی مناسب برای گذراندن اوقات فراعت بیش از پیش مورد توجه ‏قرار گرفته است. طراحی مجموعه های اقامتی- توریستی تاثیر بسیاری می تواند برای جذب توریست و سهم به سزایی را در رشد و ‏گسترش این صنعت ایفا کند. یکی از راهکارهای ارتقای کیفیت محیط های اقامتی- توریستی عصر حاضر بهره گیری از معماری های ‏نوینی چون اکولوژیک می باشد؛ این معماری ها به جهت پیوند و ارتباطی که با طبیعت دارند، می توانند پاسخ گوی نیازهای روحی و ‏روانی انسان معاصر باشند و تا اندازه ای شرایط مطلوب و مناسب را برای زندگی متقاضیان- فراهم سازند. روش مورد استفاده در این ‏پژوهش برحسب هدف، روش تحقیق کاربردی و شیوه ی مطالعه برحسب روش و ماهیت، تحقیق توصیفی- تحلیلی می باشد و ‏گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعه منابع کتابخانه ای تحلیل محتوایی آن ها بوده است. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است ‏که با اصول جهانی معماری اکولوژیک براساس مولفه های کیفی در ایران و بکارگیری این اصول- در روند طراحی و اجرای مجتمع ‏های اقامتی- توریستی می توان وضعیت کیفی آن ها را ارتقا بخشید و شرایط مناسب و مطلوب تری را برای ساکنین این مجتمع ها ‏فراهم ساخت. ‏