مطالعات آزمایشگاهی تاثیر کیفیت و دمای آب بر مشخصات مکانیکی و دوام بتن

برخورد آب داغ با سیمان منجر به گیرش نهایی و کلوخه شدن آن می‌شود که در اینصورت کاهش اسلامپ، کیفیت مقاومتی و دوام بتن را در درازمدت شاهد خواهیم بود. پس بایستی از برخورد آب داغ با سیمان جلوگیری شود. به طور کلی، آسانترین و ارزانترین روش افزایش دمای مخلوط بتن، افزایش دمای آب است. دمای آب باید کمتر از c º 60 باشد، زیرا سبب گیرش ناگهانی و کلوخه شدن سیمان می‌گردد و کارایی، مقاومت و دوام بتن را کاهش می‌دهد. اگر لازم گردد از آب با دمای بیشتر از c º 60 استفاده گردد. در این تحقیق به بررسی و مطالعات آزمایشگاهی تاثیر کیفیت و دمای آب بر مشخصات مکانیکی و دوام بتن پرداخته شده است. بر اساس نتایج تغییرات مقاومت فشاری برای نمونه‌های بتن 90 روزه مشاهده شده است که در هر دو حالت نگهداری تحت آب معمولی و نیز آب شور، بیشترین مقاومت فشاری برای بتن با آب با دمای 60 درجه و به میزان 43.1 مگاپاسکال ثبت گردیده است. همچنین کمترین مقاومت ثبت شده برای نمونه بتن با 5% الیاف پلی پروپیلن تحت شرایط نگهداری آب شور و به میزان 29.1 مگاپاسکال بوده است که 32% کمتر از ماکزیمم مقدار به دست آمده از آزمایش‌ها می‌باشد. به علاوه، مقاومت فشاری بتن تحت شرایط نگهداری در آب شور نسبت به شرایط نرمال و آب معمولی، در کلیه نمونه‌های آزمایشگاهی کمتر بوده است. همچننی، بر اساس نتایج تغییرات مقاومت خمشی برای نمونه‌های بتن 90 روزه مشاهده شده است که در هر دو حالت نگهداری تحت آب معمولی و نیز آب شور، بیشترین مقاومت خمشی برای بتن با آب با دمای 50 درجه و به میزان 16.7 مگاپاسکال ثبت گردیده است. همچنین کمترین مقاومت ثبت شده برای نمونه بتن آب با دمای صفر درجه تحت شرایط نگهداری آب شور و به میزان 12 مگاپاسکال بوده است که 28% کمتر از ماکزیمم مقدار به دست آمده از آزمایش‌ها می‌باشد. به علاوه، مقاومت خمشی بتن تحت شرایط نگهداری در آب شور نسبت به شرایط نرمال و آب معمولی، در کلیه نمونه‌های آزمایشگاهی کمتر بوده است.