بتن خود ترمیم شونده

امروزه بتن به عنوان یکی از مصالح اصلی در صنعت ساخت و ساز به شمار می‌آید. تمایل زیاد صنعت به استفاده از مصالح بتنی منجر به انجام تحقیقات زیادی در زمینه اصلاح معایب آن شده است.‌ یکی‌ از دغدغه‌های اصلی در هر سازه بتنی، کنترل و جلوگیری از بروز ترک خوردگی می‌باشد. بسیاری از دانشمندان و مهندسین در جستجوی مولفه ها اصلی و مهم جهت طراحی سازه ها باء دوام بالاتر و دوره نگهداری آزاد بشتر و البته هزینه کمتر می باشند چون جوامع هزینه‌های هنگفتی را به دلیل کیفیت پایین و دوام نامناسب بتن و راه‌ها و اثرات اکولوژی آن ، هزینه کرده اند. در سالیان اخیر نسل جدیدی از بتن‌های الیافی شکل ذر تحت عنوان کامپوزیت‌های مهندسی بر پایه مصالح سیمانی توسط دکتر لی در دانشگاه میشیگان ابداع شده است. این مواد به دلیل رفتار کشتی با شکل پذیری زیاد و قابلیت ترک خوردگی متعدد، عرض ترک‌ها را بسیار کوچک نگه داشته و سبب ترمیم خود به خود ترک‌ها بدون نیاز به دخالت انسان و فقط به کمک آب و دی اکسید کربن هوا میشود شگفت آور آن که پس از ترمیم بتن تقریباً با همان سختی و مقاومت نمونه تو و بارگذاری نشده رفتار می نماید. مفهوم بتن خود ترمیم شونده (shc) که ترمیم آن به مرور زمان اتفاق میافتد (اتوژنیک)، نخستین بار در حدود سه دهه پیش مطرح شد. کاربرد این نوع بتن برای سازه‌‌های مهم و حساس مانند سازه‌های فضایی، سازه‌های زیرزمینی، زیر آبی یا مخازن ذخیره مایعات به دلیل دسترسی بسیار محدود و دشوار نظارتی و هزینه‌های گزاف ترمیم و تقویت بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله انواع بتن خود‌ ترمیم شونده به صورت جامع مورد بررسی قرار گرفته است. نقاط ضعف و قوت هر نوع بیان گردیده است.