تبیین اثرات فناوری و مصالح هوشمند در پایداری انرژی

امروزه نیازمندی‌های توسعه فضاهای زندگی مدرن با معماری متداول در قرون اخیر متفاوت است. این تفاوت بنیادی نه تنها در استفاده کاربردی از فضا بلکه در رویکرد مفهومی نوینی که امروزه نسبت به استفاده کاربردی از فضا و قسمت های مربوط به آن وجود دارد نیز انعکاس می‌یابد. تقابل نیازهای منحصر بفرد در تامین رفاه و آسایش در چنین قسمت هایی منجربه اعمال طراحی با مصالح هوشمند و پیچیده و همچنین کاربرد سیستم‌های هوشمند ساختمانی به مراتب انعطاف پذیرتر و مقرون به صرفه تر شده است. یکی از موارد همیشگی و چالش برانگیز در معماری کاهش مصرف انرژی و توسعه معماری سبز و پایدار است‌. استفاده از مصالح و فناوریهای هوشمند در ابنیه و فضاهای شهری در سالهای اخیر توانسته است که میزان مصرف انرژی و میزان آلودگی‌های محیط زیستی را کاهش دهد. راهکار استفاده از مصالح هوشمند می‌تواند تحولی مثبت در معماری، ساخت‌وساز و روش زندگی ایجاد کنند و پاسخگوی نیازهای مختلف کاربران باشند و در کنار ویژگیهای مثبتی چون کاهش هزینه‌های ساختمان، جلوگیری از اتلاف انرژی، کنترل دید، تغییر شفافیت و تغییر رنگ بر تنوع و کیفیت فضا بیفزایند. در حقیقت تکنولوژی ساختمانهای هوشمند بر پایه اهمیت دادن به ساکنان استفاده کننده و رفع نیازهایشان عمل می‌کند و می‌تواند رویکرد توسعه پایدار را به معنی کلمه به مرحله اجرا برساند.