تبیین نقش مولفه های معماری بیوفیلیک در ارتقا کیفیت محیطی در فضای آموزشی کودک

یکی از مهمترین دوران زندگی آدمی کودکی است که در رشد و بالندگی آن در آینده بسیار تاثیر گذار است. فضای آموزشی دومین محیطی است که بعد از خانه کودکان اوقات خود را در آن سپری میکنند و به عنوان خانه دوم اطلاق میشود.خانه دوم جایگاه رشد و پرورش و شکوفایی استعداد کودکان است.اما در سال های اخیر در طراحی برای کودکان طبیعت به دلیل جدایی انسان از آن سهم ناچیزی به خود اختصاص داده است و از آن جا که انسان موجودی جدا از پیرامون خود نیست و در هرلحظه از محیط تاثیر می پذیرد و به صورت متقابل بر آن تاثیر میگذارد و با توجه به ارتباط عمیق طبیعت و آدمی و نقش و جایگاه طبیعت در زندگی او دوران کودکی طلایی و تاثیرگذارترین دوران برای پیوند طبیعت با کودک میباشد و از آن جا که بیشترین عمر کودکان در فضای آموزشی سپری میشود. کیفیت و ارتقاء محیطی فضای آموزشی به عوامل متعددی بستگی دارد و معماری پدیده ای است که میتواند تعامل میان انسان، طبیعت و محیط کالبدی را ایجاد و یا توسعه بخشد و کیفیت زیستی انسان کمک شایانی بکند و معماری بیوفیلیک به دلیل برقراری پیوند میان کودک یکی از گزینه های ارتقاء کیفیت محیط آموزشی مورد بررسی قرار میگیرد. هدف از انجام این پژوهش شناسایی مولفه های معماری بیوفیلیک در ارتقا کیفیت محیطی در خانه ی کودک است. روش انجام این پژوهش بر حسب هدف، روش تحقیق کاربردی و شیوه ی مطالعه بر حسب روش و ماهیت، توصیفی- تحلیلی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و تحلیل محتوایی آنها بوده است. نتایج حاصل از پژوهش مبین این موضوع است که ایجاد ارتباط بین انسان و طبیعت در فضای آموزشی سبب ارتقای کیفیت محیط آموزشی میشود.