بازنگری پروژه سیستم هوشمند اشتراک دوچرخه (سهاد) ارومیه و ارائه راهکار جهت بهره‌وری زیرساخت‌های لازم

در بسیاری از کشورهای جهان عموما قوانین سختگیرانه به منظور محدود کردن تردد خودروهای شخصی به اجرا در می‌آید، قوانینی که شهروندان از اجرای آن راضی هستند. چرا که حجم زیاد خودروهای شخصی در این شهرها به گونه‌ای است که زندگی شهروندان را با مشکلات جدی روبه رو کرده است. استفاده از وسایل نقلیه غیر موتوری نظیر دوچرخه، اسکیت و اسکوتر یکی از شیوه‌های مناسب و ایده‌آل برای سفرهای درون‌شهری به خصوص در مسافت‌های کوتاه و متوسط بوده و می‌تواند نقش قابل توجه‌ای در سیستم حمل و نقل شهری داشته باشد. بنابراین هدف از این پژوهش، بررسی و ارائه راهکار جهت بهره‌وری زیرساخت‌های لازم برای تعبیه مسیرهای ویژه دوچرخه و بازنگری در پروژه سهاد (سیستم هوشمند اشتراک دوچرخه) در شهر ارومیه است. تحقیق حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی به تشریح و تبیین دلایل چگونگی و چرایی مسئله و با توجه به هدف تحقیق کاربردی بوده و به طراحی و ابداع کارآمدتر بخشی از سیستم حمل و نقل عمومی خواهد پرداخت. برای بدست آوردن همبستگی بین شاخص‌ها و محاسبه آلفای کرونباخ برای سنجش میزان هماهنگی معیارها از پرسشنامه عمومی با سوالات ترکیبی باز و بسته با طیف لیکرت استفاده شد که نتایج توسط نرم‌افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مرحله دوم پژوهش با تحلیل چیدمان فضای محدوده پروژه سهاد به وسیله نرم‌افزار depth mapx شاخص‌های طول خطوط، عمق فضایی، هم‌پیوندی، اتصال‌پذیری و حرکت طبیعی را بررسی کرده و معابر مناسب جهت تعبیه مسیرهای ویژه را انتخاب شده است. در نهایت سه محور کاشانی، دانشکده و برق به منظور بهره‌وری و استقبال مردمی به شبکه منتخب در پروژه سهاد افزوده شد.