تاثیر سواد تربیتی آموزگار بر شادکامی دانش آموزان

هدف از پژوهش حال حاضر، بررسی تاثیر سواد تربیتی معلم بر شادکامی دانش آموزان، به عنوان یکی از سرمایه های روانشناختی است. در واقع سواد تربیتی به معنای، توانایی تربیت فرزندان به نحو شایسته، به گونه ای که بتوانند طی فرآیند اجتماعی شدن با جامعه سازگار شوند، است. از طرفی، شادکامی اولین و بنیادی ترین، مفهوم در روانشناسی مثبت گرا است. نتایج بیانگر این بوده است که، بین سرمایه های روانشناختی و شادکامی رابطه ی مثبت و معنی دار وجود دارد. در این پژوهش از پرسشنامه صلاحیت معلمی (بابائی، 1393) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد برای گردآوری داده ها استفاده شد. پنج معلم انتخاب شده و ده نفر از دانش آموزان هر معلم به طور تصادفی از روش نمونه گیری احتمالی از نوع طبقه ای انتخاب شده است. پس از جمع آوری داده ها، با مقایسه ی میانگین نمرات پاسخ به پرسشنامه شادکامی دانش آموزان هر آموزگار، این نتیجه حاصل شد که، هر چه سواد تربیتی معلمان بالاتر باشد، شادکامی دانش آموزان آن کلاس نیز بیشتر می شود. بنابراین بین سواد تربیتی معلم و شادکامی دانش آموزان ارتباط مثبت وجود دارد. ارتقای شادکامی به عنوان یکی از سرمایه های روانشناسی مثبت گرا، از اهمیت بالایی در جوامع امروزی برخوردار است.