شایستگی گفتار و بایستگی رفتار معلم در فرآیند تربیت (بررسی دو مولفه پرهیز از ناروایی کلامی و توجه به عاملیت رفتار)

فرآیند تربیت رشد درونی در ارزش‌های متکی بر وجدان اخلاقی و عقلست که در قالب‌های بیرونی نمود پیدا می‌کند، تا فرد و جامعه را به آرامش برساند. بخش عمده ای از فرآیند تربیت در محیط‌های یادگیری اتفاق می افتد. بر اساس پژهش‌های مستقل و تجربه زیسته، مسئله تربیت در مدرسه چه در سطح شناختی و چه رویکردها و کردارها وضعیت مطلوبی ندارد. متغیرهای پی در پی دوران معاصر هم بر پیچیدگی مسئله‌های تربیتی افزوده است. از این روی مجموعه‌ای از آگاهی‌های لازم و مهارت‌های روزآمد برای هر راهبر تربیتی ضروریست. این مجموعه که از آن به سواد تربیتی یاد می‌شود، پارادایم نویی را پیش روی کنشگران و پژوهشگران تربیت قرار داده‌است که مواجهه و پاسخ به مسئله‌های تربیتی را تسهیل می‌کند. در این مقاله به بخشی از این پارادایم پرداخته شده و تلاش می‌شود به این پرسش پاسخ داد‌ه‌شود: اولویت های اساسی در شایستگی گفتار و بایستگی رفتار معلم در مواجهه با مسئله‌های تربیتی کدامند و چرا باید مورد توجه قرار گیرند؟ پس از تحلیل و بررسی، «پرهیز از ناروایی در کلام» و «توجه به عاملیت رفتار» به عنوان دو اولویت تربیتی معرفی و تبیین شد. این دومولفه می‌تواند به عنوان دو شایستگی حرفه‌ای معلم مورد تامل قرارگیرد.