آموزه‌های دینی اثربخش در بهبود کیفیت تدریس

تدریسِ خوب، از هویت و یکپارچگی درونی معلم بیرون می‌تراود و مبتنی بر استفاده فراگیر از ابزارهای لازم، بهره‌گیری از شیوه‌های نوین آموزشی و رعایت بایسته‌هایی اخلاقی و آموزشی است. دستیابی به این مهم، پایه رشد آموزش و پرورش و عامل کشف و شکوفایی استعدادهای بی‌شمار دانش‌آموزان است. این پژوهش تلاش دارد با تکیه بر منابع معتبر دینی، برخی عوامل موثر در این حوزه را که به بهبود فرایند تدریس کمک می‌کند ولی کمتر مورد توجه قرار گرفته است، به روش توصیفی‌کتابخانه‌ای بازشناسی کند. بر اساس یافته‌های این پژوهش، ایجاد محیطی خوشایند در کلاس همراه با کاربردی کردن محتوای درس، همچنین تسلط کافی بر محتوا همراه با ارتقای زبان بدن و فن بیان، فرایند تدریس را بهبود خواهد بخشید. سفارش به نگارش و پرورش روحیه پرسشگری و نیز استفاده از مثال و بهره‌گیری از داستان و روش نمایشی به ویژه در انتقال مفاهیم عقلی و انتزاعی، رغبت دانش‌آموزان را به فراگیری مطالب افزایش خواهد داد. تاکید بر رعایت نظم و التزام عملی به آن، غفلت آگاهانه نسبت به خطاهای کوچک دانش‌آموزان همراه با تشویق متناسب و تنبیه سازنده و پرهیز از نصیحت آنان جلوی دیگران نیز در توسعه رفتار مثبت دانش‌آموزان تاثیر بسزایی خواهد داشت.