صنایع فرهنگی و رویکرد توسعه نوآوری منطقه ای در ایران

کشور ایران از معدود کشورهایی است که علاوه بر دارا بودن ذخایر غنی ارضی و معدنی، به دلیل پیشینه غنی فرهنگی در زمینه هنر-صنعت نیز در سطح جهانی مطرح و مورد توجه است. نخست اینکه بزرگترین مزیت نسبی جامعه ما مزیت فرهنگی است. فرهنگ اصیلی که در خطه های مختلف کشور دست یافتنی و قابل رویت می باشد. از سوی دیگر با توجه به گرایش های جدیدی که در فضای توسعه ای مطرح است، ایران قابلیت بالایی در توسعه منطقه ای و دیدگاه نوآورانه در حوزه صنایع فرهنگی دارد. یکی از مزیت های نسبی فرهنگ در ایران، مزیت منطقه ای است که انواع میراث فرهنگی ملموس و غیر ملموس را به ارمغان می آورد. توسعه نوآوری منطقه ای یکی از رویکردهایی است که بنا بر ویژگی های صنایع فرهنگی در ایران از یک سو و مغفول ماندن آن ار سوی دیگر می تواند مورد توجه قرر گیرد. بر این اساس این مقاله به روش کیفی با استفاده از شیوه مصاحبه خبرگان و تاکید بر تحلیل محتوا انجام گرفته است. یافته های بدست آمده از تحلیل محتوای دیدگاه خبرگان، نشان می دهد ایران به عنوان کشوری است که مزیت فرهنگی منحصر به فرد دارد. با این حال نیازمند برنامه ریزی یکپارچه و استراتژیک در این زمینه و آگاهی بخشی به مدیران و تصمیم گیرندگان است تا بتوان الزامات توسعه نوآوری درون منطقه ای را با توجه به مناطق مختلف در ایران را مشخص نمود.