مولفه های شبکه سازی در پارک های علم و فناوری

در سال های اخیر ایجاد و توسعه پارک های علم و فناوری شتاب قابل ملاحظه ای داشته و نقش و تاثیر این موسسات و کارکردهای متنوع آنان به عنوان بخشی از زیرساخت های نوآوری و فناوری بر رشد و توسعه اقتصاد دانش بنیان روز به روز نمایان تر می گردد. عملکرد صحیح پارک ها در فرایند همکاری با صنعت، دانشگاه، ارتباط با محیط و سایر مراکز تقویت می شود. از این رو شناسایی شبکه همکاری و مولفه های شبکه سازی در پارک های علم و فناوری بسیار حائز اهمیت خواهد بود. هدف از انجام این تحقیق، شناسایی مولفه های شبکه سازی در پارک‌های علم و فناوری است. روش پژوهش حاضر فراترکیب بوده که در آن از روش هفت مرحله ای باروسو و سندلوسکی استفاده شده است. جستجو در پایگاه های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی انجام و ده مطالعه مرتبط شناسایی و بررسی گردید. هفتاد کد، شش مقوله و پنج مولفه مورد شناسائی قرار گرفتند که بازیگران (داخلی- خارجی)، نوع روابط، زیرساخت ها، عوامل موثر و پیامدها را شامل می شوند. از میان مولفه های شناسایی شده، بازیگران خارجی (دانشگاه ها و موسسات تحقیق و توسعه) دارای بیشترین فراوانی بودند.