تعیین و رتبه بندی عناصر و شاخص‌های توسعه نوآوری منطقه ای - مطالعه موردی استان مازندران

عناصر توسعه منطقه ای نقش محوری در راه اندازی زیست بوم نوآوری و کارآفرینی و طراحی چشم اندازها و تعیین اهداف کلی و جزیی برنامه های اقتصادی دارند. بدون شاخص های مدون و مصوب شده، عملا هر اقدامی حتی دارای برنامه، از یکپارچگی و همسویی لازم برای پیشرفت همه جانبه برخوردار نخواهد بود. ارزیابی اقتصادهای کشورهای توسعه یافته و بررسی شرکت های مطرح جهانی نشان می دهد که توسعه اقتصادی در هر منطقه، وابسته به توسعه نوآوری آن منطقه می باشد. شناسایی مجموعه عناصر و شاخص های نوآوری در استان مازندران موضوع این تحقیق است. مدلی که در این تحقیق از آن استفاده شده است، مدل سازمان جهانی دیده بان کارآفرینی یا gem می باشد که بر اساس مدل آیزنبرگ می باشد. این تحقیق با روش توصیفی-پیمایشی و با استفاده از مصاحبه مبتنی بر پرسشنامه آیزنبرگ، از کارآفرینان و مدیران شرکت های دانش بینان و سیاستگذاران حوزه کارآفرینی، جمع آوری شد. در این تحقیق، شش مفهوم و یازده بعد و بیست و هشت شاخص آیزنبرگ برای شناسایی وضعیت زیست بوم نوآوری و کارآفرینی استان مازندران، انتخاب شدند و اولویت و اهمیت آنها رتبه بندی شد. پس از بررسی داده ها، تحلیل داده ها با کمک نرم افزارهای pls و spss صورت پذیرفت. شناسایی عناصر توسعه نوآوری منطقه ای در استان مازندران و رتبه بندی این عناصر، جز اهداف این تحقیق بود که با استفاده از آزمون ارزیابی مناسب بودن عناصر روابط این مدل مفهومی در یک ساختار عاملی تحلیل شده است. در همین رابطه بخشی از تحلیل عاملی تاییدی برای بررسی اعتبار مدل و بخشی از تحلیل عامل اکتشافی آمده است. نتایج این پژوهش حاکی از آنست که به ترتیب حمایت، فرهنگ، بازار، سرمایه انسانی، تامین مالی و سیاست به عنوان مهمترین عناصر توسعه نوآوری منطقه ای در استان مازندران می باشند. اعلام عناصر توسعه نوآوری منطقه ای در استان مازندران و رتبه بندی آنها به برنامه ریزان اقتصادی و سیاستگذاران علم و فناوری، بستر مناسبی را فراهم می کند تا با طراحی چشم اندازهای مناسب و تعیین اهداف دقیق تر، اقدامات و فعالیت ها، همسو و یکپارچه شوند و کنترل های نظارتی نیز اصولی و صحیح انجام شود.