الگوی شکل گیری نارضایتی عمومی در جمهوری اسلامی ایران

تاریخ ملت‌ها مملو از پدیده‌های اجتماعی تکرارشونده‌ای مانند اعتراض‌ها، نارضایتی‌ها و ناآرامی‌های سیاسی - اجتماعی است. «نارضایتی عمومی» به وضعیتی اطلاق می‌شود که عدم رضایت مردم از حاکمیت نظام دولتی، عوامل و نهادهای دولتی (حاکمیت دولت) به یک پدیده همه‌گیر تبدیل شده و گستره وسیعی از شهروندان را دربرمی‌گیرد. بر این اساس، هدف از این پژوهش «شناسایی ابعاد، مولفه‎ها، شاخص‎ها و شکلهای بروز نارضایتی عمومی در ج.ا.ایران ». نوع پژوهش کاربردی و به روش توصیفی انجام شده است. روش گردآوری داده‌ها نیز به صورت کتابخانه‎ای و با ابزار فیش‎برداری بوده و درنهایت الگوی شکلگیری نارضایتی عمومی استخراج گردیده که طبق نتایج تحقیق می‌توان به انباشت مطالبات و خواسته‌‏های اقشار مختلف و لایه‏‌های گوناگون جامعة ایران در دوره‌‏های مختلف مدیریت دولت‏‌ها، پاسخ نیافتن آنها (نظریة انتظار و پاداش) و در نتیجه فقدان اعتماد عمومی، اتخاذ رویکرد امنیتی و سیاسی نسبت به مسائل روزمرة جامعه توسط نهادهای انتظامی و امنیتی، فقدان آزادی‌های مدنی و حقوق سیاسی شهروندی، نابرابری‌های اقتصادی و توسعه مسائل ساختاری مانند افزایش بیکاری جمعیت دانش‌آموختگان دانشگاهی و ناتوانی حاکمیت در فراهم کردن امکانات و اشتغال برای آنها اشاره کرد.

the formation pattern of public dissatisfaction in the islamic republic of iran

the history of nations is full of recurring social phenomena such as protests, dissatisfaction and political-social unrest. &general dissatisfaction& refers to a situation in which people’s dissatisfaction with the governance of the government system, government agents and institutions (governance sovereignty) has become an epidemic phenomenon and covers a wide range of citizens. based on this, the aim of this research is to &identify the dimensions, components, indicators and forms of public dissatisfaction in j.a. iran&. the type of research is applied and descriptive.the method of data collection was also in the form of a library and with a polling tool, and finally, the pattern of formation of public dissatisfaction was extracted, which according to the research results can be attributed to the accumulation of demands and demands of different strata and different layers of the iranian society in the period various government management issues, their failure to respond (expectation and reward theory) and as a result the lack of public trust, the adoption of a security and political approach to the daily issues of society by law enforcement and security institutions, the lack of civil liberties and political rights of citizens, economic inequalities and he pointed out the development of structural issues such as the increase in unemployment among university graduates and the government’s inability to provide facilities and employment for them.