عادی‌سازی روابط با همسایگان جمهوری اسلامی ایران؛ راهبرد رژیم صهیونیستی برای فرار از دام بازدارندگی

رژیم صهیونیستی همواره تلاش کرده است که از بهترین و به‌روزترین تجهیزات نظامی و نیروی انسانی ماهر در راستای تکمیل پازل بازدارندگی خود بهره بگیرد اما شکست در جنگ‌های 33 و 22 روزه در مقابل حزب‌الله و حماس، این درک قطعی را در ذهن مقامات رژیم صهیونیستی نهادینه ساخت که به دلیل تعریف متفاوت از مفهوم تهدید و برخوردار بودن محور مقاومت از فرهنگ شهادت، مواجهه صرف نظامی با محور مقاومت نتیجه‌ای جز شکست برای این رژیم در پی نخواهد داشت. بنابراین، سوال این مقاله آن است که راهبرد رژیم صهیونیستی در مواجهه با محور مقاومت چیست؟ در پاسخ به این سوال، فرضیه مقاله آن است که ترس رژیم صهیونیستی از افتادن در دام بازدارندگی در مواجهه مستقیم با محور مقاومت موجب شده است که رژیم صهیونیستی با هدف مشروعیت‌زدایی از آرمان‌های محور مقاومت، راهبرد اتحاد با همسایگان ایران را در پیش بگیرد و مصداق آن نیز عادی‌سازی روابط با کشورهای منطقه است.این پژوهش از روش تحقیق تاریخی- تطبیقی بهره می گیرد و استدلالات آن به صورت استنادی-موردی می باشد

normalization of relations with the neighbors of the islamic republic of iran; israel’s strategy to escape from deterrence trap

the defeat in the 33 and 22 day wars against hezbollah and hamas institutionalized this definite understanding in the minds of the israeli authorities that due to the different definition of the concept of threat and the culture of martyrdom, a mere military confrontation with the axis of resistance will result in nothing but defeat for this regime. therefore, the question addressed in this article is what is israel’s strategy to strengthen its deterrence strategy in facing the axis of resistance and iran? in response to this question, the hypothesis of the article in the framework of the theory of complex deterrence is that israel’s fear of falling into the trap of deterrence in direct confrontation with the axis of resistance in the west asian region has caused israel with the aim of delegitimizing the ideals of the axis of resistance, to adopt a strategy take alliance with iran’s neighbors.