امنیت داخلی در ساحت اقناع عمومی و اقتدار ملی جمهوری اسلامی ایران

هدف اصلی این مقاله پرداختن به مساله امنیت داخلی از منظر «اقناع عمومی» و «اقتدار ملی» است. استدلال می‌شود در چارچوب امنیت داخلی، اقناع عمومی جامعه در سایه کارآمدی، پاسخ‌گویی و چرخش نخبگان حاصل خواهد شد و اقتدار ملی حاکمیت از طریق استقلال سیاسی، وحدت قوا و انسجام نیروهای حافظ امنیت محقق خواهد شد. به عبارت دقیق‌تر، اقناع عمومی در شرایطی حاصل خواهد شد که حاکمیت به سه مطالبه اصلی جامعه یعنی کارآمد بودن ساختارهای خود، پاسخ‌گویی تمام مسئولان، و چرخش نخبگان حکومتی به تناوب و به صورت دوره‌ای پایبند باشد. سوال اصلی این است که امنیت داخلی جمهوری اسلامی ایران چگونه و با چه سازوکاری تامین می‌گردد؟ نتایج تحقیق بیانگر این موضوع می باشد که؛ امنیت پایدار داخلی جز با نگاه ایجابی به مقوله امنیت حاصل نخواهد شد؛ چرا که هر نظام سیاسی که توجه و اعتنایی به صدای مردم و تفاوت دیدگاه‌ها و رویکردهای سیاسی- فرهنگی جامعه نداشته و نتواند پاسخ معتبری به مطالبات اجتماعی بدهد و از طرفی در درون خود حاکمیت نیز فاقد اتحاد و انسجام لازم باشد، نمی تواند دارای اقتدار باشد و در این راستا پیشنهادهایی را در پایان ارائه می دهد. روش تحقیق به لحاظ نوع تحقیق، توصیفی - تبیینی و به لحاظ روش‌شناسی تحقیق، روش کیفی است. روش گردآوری داده‌ها نیز کتابخانه‌ای، اینترنتی، اسنادی و مطالعات میدانی/مشاهدات تجربی می باشد.

internal security in the field of public persuasion and national authority of the islamic republic of iran

the main purpose of this article is to address the issue of internal security from the perspective of public persuasion and national authority . the main question is how and with what mechanism is the internal security of the islamic republic of iran ensured? the hypothesis of the article is that the current structures of the islamic republic lack the necessary talent and capacity to strengthen public persuasion and the application of national authority, and without this important, any external deepening and international authority of the system will not be permanent. therefore, stable internal security will not be achieved except with a positive view of the security category; because any political system that does not pay attention to the voice of the people and the differences in the views and political-cultural approaches of the society, and cannot give an authentic answer to social demands, and on the other hand, lacks the necessary unity and cohesion within the government itself, that is, a system that is not persuasive. it focuses on the public and does not have national authority, it will gradually become a self-destructive / self-destructive system. the research method is descriptive-explanatory in terms of research type and qualitative method in terms of research methodology. the method of data collection is library, internet, documents and field studies/experimental observations.