جمهوری اسلامی ایران، محور مقاومت و شکل‌دهی نظم منطقه‌ای غرب آسیا

از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون، مقاومت و مبارزه با استکبار جهانی به مهم‌ترین راهبرد عملی سیاست خارجی ایران تبدیل شده است. به‌گونه‌ای که امروزه شبکه‌ای از کنشگران انقلابی در عرصه جهانی متاثر از این آموزه‌ها و در چارچوب محور مقاومت علیه نظام سلطه فعالیت می‌کنند. جمهوری اسلامی ایران، با بهره‌گیری از رویدادهای منطقه‌ای، به‌عنوان یک کنشگر فعال در منطقه عمل کرده و با حمایت از محور مقاومت جایگاه خود را در معادلات امنیتی منطقه تقویت کرده است. درحالی‌که ایران توانسته است پس از انقلاب اسلامی نفوذ امنیتی خود در منطقه را افزایش دهد، به‌طور هم‌زمان با اتحادهای منطقه‌ای ضد محور مقاومت و مخالفت‌های بین‌المللی مواجه بوده است. با این حال محور مقاومت اینکه چه عاملی باعث تقویت نفوذ ایران و محور مقاومت در منطقه غرب آسیا شده است سوالی است که تلاش می شود در این مقاله به آن پاسخ داده شود. استدلال نویسندگان این است که جمهوری اسلامی ایران با استفاده از پیوندهای تاریخی و استفاده هم‌زمان از قدرت سخت و نرم، توانسته است نفوذ راهبردی خود را در سطح منطقه‌ای تعمیق ببخشد. روشاین پژوهش توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف نیز کاربردی - توسعه ای است؛ زیرا معطوف به سیاست ها و راهبردهای محور مقاومت در عرصه رقابت منطقه ای است.

iran, the axis of resistance and the formation of the regional order of west asia

after the islamic revolution, iran has acted as an active actor in the middle east region by supporting the axis of resistance. this article examines the iran’s historical and strategic ties to the west asian region. in recent years, the islamic republic of iran by supporting the axis of resistance has taken a multifaceted, diverse and pragmatic orientation in the west asian region. while iran’s strategy has, for the time being, strengthened its influence in the west asia, this paper observes that it has simultaneously resulted in the creation of anti-iran regional alliance that could ultimately undermine its regional position. the question is, what has strengthened iran’s influence and the axis of resistance in the west asian region? the authors argue that iran, using historical ties and arousing national anti-imperialist sentiments among the nations of the region and shaping common security goals and linking them to the stability and survival of political systems, has been able to develop its regional influence strategy.