بررسی دیدگاه افلاطون در باب «کاثارسیس»

«کاثارسیس» اصطلاحی یونانی است از ریشه واژه «کاثاروس» به ‌معنای پاک. این اصطلاح، از نظر معنایی با دو مفهوم مرتبط است: خلوص و کمال. معمولاً این اصطلاح بیشتر با نام ارسطو و دیدگاه او در مورد موسیقی و به‌ویژه تراژدیک به ذهن متبادر می‌شود، اما پیش از ارسطو، افلاطون در برخی رساله‌هایش به این مفهوم اشاره کرده و پیرامون آن بحث نموده است. بدیهی است که دیدگاه افلاطون در مورد کاثارسیس را باید با توجه به دیدگاه او در مورد کنترل احساسات و عواطف بوسیله عقل، مورد توجه قرار داد. برای بررسی کاثارسیس در آثار افلاطونی، ابتدا به بررسی معنای تاریخی این اصطلاح در یونان باستان می‌پردازیم. با عنایت به اینکه این اصطلاح در برخی از آثار افلاطونی، در ارتباط مستقیم با پسوخه مطرح می‌شود، دیدگاه وی در مورد روح یا پسوخه را نیز بیان می‌کنیم و سپس به‌صورت مصداقی، به بررسی کاثارسیس در آثارش می‌پردازیم. این پژوهش نشان می‌دهد که کاثارسیس به‌معنای نوعی تطهیر نمودن نفس و جداسازی با هدف ایجاد نوعی تعادل و نظم است، و فیلسوف باید برای شباهت یافتن هرچه بیشتر به وجه الهی‌اش، از آن بهره‌مند شود. از نظر افلاطون، فلسفه، یا به بیان دقیق‌تر، تمرین فلسفی، از طریق پروردن توان استدلال عقلی در انسان، قادر به ایجاد کاثارسیس است.

investigating plato’s view on catharsis

chatharsis is a greek term, derived from the root of the word: chatharos which means: pure. this term, semantically is related to two concepts: purity and integrity. plato in sophist, divided cleaning art into two items: 1) cleaning as separating similar from similar. 2) cleaning as separating good from bad. he called the second one, as the cleaning psyche from its flaws; and presented his catharsis in this context. in plato’s thought, philosophy or in exact terms, the practice of philosophy through an argumentation reasonably, is catharsis.