مولفه‌های ایمان‌ گرایی ویتگنشتاین

ایمان ‌گرایی ویتگنشتاین مبتنی بر این‌ است که ایمان، با فقدان دلیل سازگار است، یعنی انسان می‌تواند دلیل نداشته باشد، اما ایمان داشته باشد. به‌عبارت دیگر، او به نوعی تقدم ایمان بر تعقل و استدلال قائل است. در ایمان‌گرایی ویتگنشتاین، بحث در این‌است که اساساً، ابتدا باید ایمان حاصل آید تا بعد، انسان بتواند تعقل کند. او با طرح بازی‌های زبانی، می‌گوید: ایمان آوردن یک بازی زبانی خاص و عملی است که در متن حیات دینی می‌روید. همچنین به نظر او، مومنان تصاویر دینی در پیش‌زمینه خود دارند که حیات دینی آنها را میسر می‌سازد. البته این تصویر، حاصل ورزه و فعالیت است، نه استدلال و دلیل.

the components of wittgenstein’s fideism

in this article, we examine and evaluate wittgenstein’s theory of fideism. it will be said that wittgenstein’s fideism is based on the fact that faith is compatible with the absence of reason, that is, a person can have no reason but have faith. in other words, there is a kind of precedence of faith over reason and reasoning. in wittgenstein’s fideism, the argument is that faith must come first so that man can reason. with the design of language games, he says that believing is a special and practical language game that takes place in the context of religious life. also, in his opinion, believers have religious images in their background that make their religious life possible. of course, this image is the result of work and activity, not reasoning.