بازپژوهی امکان و روایی انتشار اکاذیب از دیدگاه فقه امامیه

امروزه انتشار اکاذیب در رسانه‌‌‌ به‌عنوان نهاد اصلی نمایشگر مواضع دینی حکومت اسلامی از حالت ساده گذشته، فراتر رفته و صرفاً با مراجعه به آنچه در کتب فقهی در زمینه کذب و دروغ‌گویی و یا حتی مفاهیم ضاله مطرح گردیده که ناظر به فضای ارتباطات فردی و شخصی است، نمی‌‌‌توان به تبیین حکم شرعی و تحلیل فقهی همه‌جانبه این مسیله به‌خصوص در فضای رسانه‌‌‌های گروهی، نایل شد. مقاله حاضر در پاسخ به چالش‌‌‌هایی که در باب ترویج اکاذیب به‌عنوان یکی از مصادیق مضلّات محرّمه در حوزه رسانه وجود دارد، در پی اثبات فرضیاتی است که عبارت‌اند از: الف. نشر اکاذیب از طریق رسانه‌‌‌های خبری و در سطح عمومی فقط در صورت ضرورت و اضطرار رواست و برای ایجاد اصلاح بین گروه‌‌‌ها و احزاب و... یا مصالح مسلمین یا فریفتن دشمن در فرض تشویش اذهان شهروندان حکومت اسلامی روا نیست. ب. تمامی تولیدات رسانه‌‌‌ -چه در قالب خبر چه در غیرقالب خبر- می‌‌‌توانند ظرف نشر اکاذیب باشند. ج. انتشار اخبار مشکوک در برخی موارد رواست. د. در برخی موارد مبالغه و بزرگ‌نمایی رسانه‌‌‌ها نشر اکاذیب به حساب نمی‌آید.