تحلیل سیاست‌گذاری قانون ساماندهی مد و لباس مجلس شورای اسلامی بر اساس مدل فرایندی

پس از تاسیس نظام جمهوری اسلامی و متاثر از فضای دینی، پوشش و کیفیت آن در ایران به عنوان یک مسیله عمومی شناخته شده و قوانین و سیاستهای مختلفی در راستای ترویج و تثبیت پوشش اسلامی در ادارهها و اماکن دولتی و سپس در اماکن عمومی به تصویب رسید. در میان قوانین گوناگون حوزه پوشش، قانون ساماندهی مد و لباس مجلس شورای اسلامی، اولین قانونی است که به طور مستقیم به بحث مد و لباس توجه ویژه داشته است.در این نوشتار با بهرهگیری از روش کیفی (سندپژوهی و مصاحبه)، فرایند سیاست‌گذاری این قانون، بر اساس مدل فرایندی تحلیل شده و مورد ارزیابی قرار گرفته است. بهرهگیری از اسناد و گزارشهای موجود و مصاحبه با کارشناسان و دستاندرکاران این مهم در چارچوب فرایند سیاست‌گذاری (تعیین مساله، شناسایی راهحل، تصمیمگیری، اجرا و ارزیابی) ما را به این نتیجه رساند که بخش عمده‌ای از ماده‌های قانون فوق اجرایی نشده و یا به صورت ناقص اجرا شده است. همچنین این قانون، در عین برخورداری از نقاط قوتی از قبیل وجود رویکرد حمایتی، تشویقی و ایجابی، بسیج تمامی دستگاههای مرتبط و... نقاط ضعفی همچون عدم طرح ساختاری فراتشکیلاتی برای کارگروه ساماندهی مد و لباس، عدم تخصیص اعتبار و بودجه کافی و نادیده گرفتن بخش خصوصی و... دارد که مانع تسریع در اجرایی شدن قانون شدهاند.