«پسر آدم، دختر حوا»؛ نقدی درون‌گفتمانی بر فمینیسم لیبرال

«زنانگی»، نقطه تفاوت گرایش‌های گوناگون فمینیستی است. اینکه زنانگی اصالت بیولوژیک یا ذاتی دارد یا برساخته اجتماع است، محملی برای جدال فمینیست‌ها با هم است. فمینیست‌های لیبرال، زنانگی را غیراصیل می‌شمارند و آن را برساخته‌ای اجتماعی و در خدمت نظام سرمایه‌داری می‌دانند. در عوض فمینیسم رمانتیک زنانگی را مقوله‌ای ارزشمند تلقی می‌کند و آن را نه‌تنها نقطه ضعفی برای زنان نمی‌شمارد که درصدد است جهان را نیز زنانه کند. نوشتار حاضر بر آن است تا گفتمان‌های دو مکتب فمینیستی (لیبرال و رمانتیک) حاکم بر فیلم «پسر آدم، دختر حوا» را استخراج نماید. نتایج این تحلیل نشان می‌دهد که فیلم درعین‌حال که بر بستر نشانه‌های فمینیسم لیبرال ساخته شده است، ولی به نقد رمانتیکی آن نیز می‌پردازد.