تجدد و چرخش گفتمانی سیاست گذاری فرهنگی ایران در دوران قاجار و پهلوی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
پورکیانی محمد ,فتح اله بیاتی محمدرضا
|
|
منبع
|
دين و ارتباطات - 1402 - دوره : 30 - شماره : 1 - صفحه:313 -338
|
|
چکیده
|
مسئله اصلی پژوهش حاضر تاثیر تجدّد در ساختار سیاست گذاری فرهنگی ایران است. برای پاسخ به این سوال به آغاز ورود تجدّد به ایران در دوره قاجار پرداخته و آثار آن در سیاست گذاری فرهنگی دوران قاجار و پهلوی بررسی می‌شود. روشنفکران ایران با تعلق‌خاطر به جهان نوین، ایران را عقب‌افتاده از قافله تمدن پنداشته و دولت را مامور ایجاد بخش فرهنگ برای تربیتِ فرنگی‌مآب مردم می‌دانستند. برهمین‌اساس، اجماع روشنفکران و شاهان ایران موجب تغییرهای تدریجی در ساختار سیاست‌گذاری فرهنگی ایران می‌گردد. در این پژوهش دوگونه آرمانی از سیاست‌گذاری فرهنگی برای دو دوره ایران پیشانوین و ایران نوین معرفی‌شده که به‌صورت گفتمانی صورت‌بندی شده‌اند. گفتمان سیاست‌گذاری فرهنگیِ بومی حول دال مرکزی «استمرار سنت» شکل گرفته و با محوریت نهادهای مردمی عمل می‌کند. درحالی‌که گفتمان سیاست‌گذاری فرهنگی دولتی حول دال مرکزی «هم‌شکلی با غرب» شکل‌گرفته و با محوریت سازمان‌های دولتی عمل می‌کند. در این پژوهش با روش کتابخانه‌ای اسنادی داده‌های تاریخی جمع‌آوری می‌شود، سپس با استفاده از گونه‌شناسی نوع آرمانی، دو گونه از سیاست فرهنگی مورد اشاره قرارگرفته و ارتباط و پیوستگی درونی آنها با روش مفصل بندی ترسیم می‌شود.
|
|
کلیدواژه
|
روشنفکری، سیاست گذاری فرهنگی، ایران، دولت، قاجاریان، پهلوی
|
|
آدرس
|
داﻧﺸگاه ﺟﺎﻣﻊ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم, مرکز تمدن پژوهشکده شهید صدر, ایران, داﻧﺸگاه اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
fbayati88@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|