اثر ضریب نوآوری و فناوری بر رشد بهره‌وری عوامل تولید بخش صنعت: رویکرد وابستگی فضایی پنلی

هدف اصلی این پژوهشی بررسی تاثیر ضریب نوآوری و فناوری بر رشد بهره‌وری عوامل تولید در صنایع کارخانه‌ ای استان‌ های ایران است. بدین منظور از داده‌ های 31 استان کشور در بخش صنعت طی سال‌های 1381-1399 استفاده شد. ابتدا نرخ رشد بهره‌وری عوامل تولید با بهره‌گیری از روش ناپارامتریک تحلیل پوششی داده‌ها (dea) محاسبه و آنگاه با عنایت به وابستگی فضایی بخش صنعت استان‌های ایران پس از انجام آزمون‌های لازم از روش دوربین فضایی و اقتصاد سنجی داده‌ های پنلی برای برآورد مدل تجربی تحقیق استفاده شد. نتایج پژوهش بیانگر آن است که هرچند ضریب نوآوری و فناری در صنایع کارخانه‌ ای ایران اثر مثبت بر رشد بهره‌وری عوامل تولید هر استان و استان‌های همجوار دارد؛ اما معنادری آن تایید نمی‌ شود که دلیل آن‌را می‌ توان به موانع ساختاری، ناکارایی مدیریتی و سطح پایین شدت مخارج تحقیق و توسعه در بخش صنعت ایران نسبت داد. علاوه‌ بر این متغیرهای درجه توسعه صنعتی، کارایی مقیاس و اندازه فروش صنعت اثر مستقیم و معناداری بر نرخ رشد بهره‌وری عوامل تولید هر استان داشته‌اند و اثرات کل و سرریزهای فضایی متغیرهای مذکور بر استان‌ها همجوار تغییرات معناداری را در نرخ رشد بهره‌وری عوامل تولید ایجاد نمودند که در بین این عوامل کارایی مقیاس بیشترین اثرگذاری را داشته است. همچنین، با توسعه خدمات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری در بخش صنعت به‌علت کندی سرعت جذب و نفوذ فناوری اطلاعات و ارتباطات و عدم تطابق مهارت کارگران با فناوری‌های جدید و برنامه‌های کامپیوتری نتوانسته است که تغییرات چشمگیری در رشد بهره‌وری عوامل تولید ایجاد کند.

the effect of innovation and technology on the total factor productivity of industrial sector: panel spatial dependence approach

this study examines the impact of innovation and technology on total factor productivity (tfp) growth within iran’s manufacturing industries during the period from 2002 to 2010. utilizing panel data from 31 provinces and employing the non-parametric data envelopment analysis (dea) method, tfp growth rates were computed. given the spatial dependence among provinces, spatial spillover effects methods were employed to estimate the empirical model. the findings reveal that while innovation and technology exhibit a positive influence on tfp growth in both the focal and neighboring provinces, this effect is statistically insignificant. this outcome can be attributed to structural impediments, managerial inefficiencies, and the relatively low level of research and development (r d) investment in iran’s manufacturing sector.furthermore, the results indicate that variables such as the degree of industrial development, scale efficiency, and industry sales size exert a direct and significant impact on provincial tfp growth. moreover, the spatial spillover effects of these variables on neighboring provinces are substantial, with scale efficiency demonstrating the most pronounced influence. conversely, the expansion of hardware and software services within the manufacturing sector has failed to induce significant changes in tfp growth due to the sluggish pace of information and communications technology (ict) adoption and penetration, coupled with a mismatch between the workforce’s skills and emerging technologies. conversely, the expansion of hardware and software services within the manufacturing sector has failed to induce significant changes in tfp growth due to the sluggish pace of information and communications technology (ict) adoption and penetration, coupled with a mismatch between the workforce’s skills and emerging technologies.