واکاوی دیدگاه سهروردی در باب مسئله اصالت وجود یا ماهیت

بنا بر نظر مشهور سهروردی معتقد به اصالت ماهیت بوده و این امر هر چند نه با عنوان نزاع اصالت یا اعتباریت وجود و ماهیت به همان شکلی که در زمان ملاصدرا و متاخرینِ از ایشان مطرح بوده است لکن با مفاهیمی که روح همین نزاع بر آن حاکم بوده، نزد ایشان مطرح بوده است که در آثار برجسته‌ی این فیلسوف قابل رهگیری است. در این مقاله سعی شده است با خوانشی دوباره بر مبنای آگاهی پیشینی سهروردی از مسئله اعتباریت وجود در آراء فلاسفه پیش از خود و نیز لوازم پسینیِ ضروری دفاع از اعتقاد به اصالت ماهیت در شکل گیری اعتقاد به اعتباریت وجود و پیامدهای آن، به ارزیابی آراء ایشان پرداخته و حقیقت معنای این گرایش با توجه به تعاریف موجود در کلمات او و همچنین کلمات بزرگانی چون ملاصدرا تبیین شود. در پایان ریشه‌های حقیقی قابل بیان نزاع او با قائلان به اصالت وجود واکاوی و تفاوت در نظام فکری و اصطلاحی فلسفه اشراق با فلسفه مشاء و همچنین عدم التفات و توجه به تفاوت معنای مصدری و معنای اسمی وجود به عنوان کلید حل مشکل بیان می‌گردد.

an analysis of suhrawardi's view on the issue of the primacy of existence or essence

according to the prevalent view, suhrawardi is believed to advocate for the primacy of essence. although this issue is not addressed in his works under the explicit title of the debate on the primacy or contingency of existence and essence in the same way it was later discussed by mulla sadra and his successors, suhrawardi's thought still reflects concepts related to this debate, which can be traced in his significant works. this paper attempts to reassess suhrawardi's views based on his prior awareness of the contingency of existence in the thoughts of earlier philosophers, as well as the necessary subsequent implications of defending the primacy of essence in shaping the belief in the contingency of existence and its consequences. the aim is to evaluate suhrawardi's views and clarify the true meaning of this inclination, considering the definitions found in his writings and the words of notable figures like mulla sadra. in conclusion, the article explores the real roots of his dispute with the proponents of the primacy of existence, emphasizing the differences in the intellectual and terminological frameworks of illuminationist philosophy and peripatetic philosophy. additionally, it highlights the lack of attention to the distinction between the verbal meaning and nominal meaning of existence as a key to resolving the issue.