نقد و بررسی عینیت دعا و قانون جذب راندا برن با توجه به علم النفس نظام حکمت صدرایی

از آنجا که قانون جذب راندا برن، یکی از کلید واژه‌های کلاس ‌های انگیزشی است که مدعی است انسان  می‌تواند با تمرکز بر تصورات خود، آن‌ها را در خارج محقق کند و دعا را یکی از مصادیق آن معرفی کرده‌ است. از این‌رو، بررسی تطبیقی دعا و قانون جذب در کتاب راز از اهمیت بالایی برخوردار است و هدف نگارنده اثبات تهافت از جهت هستی‌شناسی و انسان‌شناسی بین این دو است. در این اثر ابتدا مقومات و ویژگی‌های قانون جذب مطرح و مورد بررسی قرار گرفته و بعد از آن مبانی هستی‌شناسی و انسان‌شناسی مربوط به دعا در نظام حکمت صدرایی مورد مداقه قرار گرفته و در نهایت، مقایسه تحلیلی بین این دو صورت پذیرفته است. نتیجه این مقایسه این شد که قانون جذب از جهت مبانی با دعا تنافی کامل دارد؛ زیرا قانون جذب مبتنی بر نگاه ماتریالیسمی و اومانیسمی است؛ اما دعا در ذیل نظام توحیدی تعریف و تبیین می‌شود و انسان اگرچه در دعا به‌عنوان فاعلی کنشگر موردتوجه است؛ اما فاعلیت او در طول فاعلیت الله است و خداوند نقش محوری را به عهده دارد. البته در عین وجود تهافت در مبانی، در مقام عمل و اثر‌گذاری مواردی وجود دارد که بر هم منطبق می‌شوند و همین باعث شده که گمان شود قانون جذب، همان دعا است.