بررسی آثار وضعی سبک زندگی اسلامی‌ در اثر بخشی نوجوانان مبتلا به اختلال افسردگی شهر یزد (در پرتو دعای بیست و یکم صحیفه سجادیه)

در دوران معاصر، یکی از رویکردهای نوین در حوزه بهداشت روانی، توجه به ابعاد معنوی و روحانی زندگی است. از‌این‌رو، افسردگی به‌عنوان یک اختلال روانی مهم، در این راستا با رویکردهای درمانی ‌مورد توجه قرار گرفته است. این رویکردها بر تغییر دیدگاه‌های منفی افراد و ادغام مفاهیم دینی در درمان تمرکز دارند تا به بهبود شرایط روحی و روانی افراد کمک کنند. به‌ویژه، در نوجوانان که افسردگی می‌تواند بر جنبه‌های مختلف زندگی‌شان تاثیر بگذارد، استفاده از مفاهیم معنوی و دعاهایی مانند صحیفه سجادیه می‌تواند به‌عنوان یک روش موثر در کنار درمان‌های مدرن مورد استفاده قرار گیرد. از‌این‌رو در پژوهش حاضر، این تحقیق با استفاده از روش‌های کیفی و کمی کاربردی انجام شده و به بررسی تاثیر سبک زندگی اسلامی بر بهبود افسردگی نوجوانان یزدی با تمرکز بر صحیفه سجادیه پرداخته است. در ابتدا، با استفاده از بررسی‌های کتابخانه‌ای و مراجعه به منابع اسلامی و روان‌شناسی، آثار وضعی این رویکرد با تکیه بر مضامین استخراج شده از دعای بیست و یکم صحیفه سجادیه تحلیل و هم‌سو‌سازی شده‌اند. در مرحله بعدی، با توزیع پرسش‌نامه و جمع‌آوری نتایج، روایی یافته‌های اولیه و هم‌بستگی آن مورد بررسی قرار گرفته است و در نهایت، تحلیل تاثیرات وضعی این آموزه‌ها از حیث بینشی، منشی و انگیزشی تاثیر معناداری بر کاهش علائم افسردگی در این گروه سنی را نشان می‌دهد.