جایگاه شهرت در روش اجتهادی آیت الله بروجردی

شهرت به‌طورکلی در فرایند اجتهاد دارای کارکردهای متعددی است؛ ازاین‌رو، بررسی عیار شهرت اهمیتی خاص دارد. روش اجتهادی محقق بروجردی دارای مولفه‌های پرشماری است که در آن میان شهرت درخشش ویژه‌ای دارد. با این وصف، واکاوی شهرت در فرایند اجتهادی ایشان اهمیتی دوچندان می‌یابد. در این نوشتار با مراجعه به آثار محقق بروجردی، تقریرات شاگردان ایشان و برخی گزارش‌های آن‌ها، کوشیده‌ایم در ابتدا اجزا و گام‌های اجتهاد از منظر ایشان را برمی‌شماریم. آنچه در این میان توجه مخاطب را جلب می‌کند آن است که برخی از این مولفه‌ها برای نخستین بار به‌طور رسمی وارد فرایند اجتهاد فقهیان شیعه شده‌اند. سپس به تبیین جایگاه شهرت در این فرایند اجتهاد می‌پردازیم. البته به مباحثی چون: نسبت شهرت و اجماع و شهرت در مواجهه با حدیث نیز توجه شده است. درباره منزلت شهرت از منظر محقق بروجردی نیز باید بگوییم در مواردی شهرت می‌تواند بالاتر از اجماع بنشیند.

the status of opinions-prevalence in the juristic methodology of ayatollah boroujerdi

in islamic juristic methodology (ijtihād), opinions-prevalence (shuhrah) serves multiple functions and therefore, evaluating such prevalence is of great importance. there are various aspects to the ijtihād of ayatollah boroujerdi including shuhrah. this article aims to outline the components and steps of ijtihād according to ayatollah boroujerdi's perspective, based on his works, the recounts of his students, and related sources. notably, some of these components have been formally incorporated into the ijtihād of shitte jurists for the first time. additionally, the significance of shuhrah will be explored within the ijtihād framework and in relation to consensus (ijmā), and the sayings of the prophet (hadīths). it is worthy of note that shuhrah may be preferred over ijmā in certain exigencies and circumstances, according to boroujerdi.