بررسی قواعد تقیه و نفی سبیل در روابط ایران با دیگر کشورها برای دستیابی به انرژی‌های جدید

امروزه بینش‌های متفاوتی در گستره‌ روابط بین کشورها وجود دارد. شاید بتوان روابط بین‌الملل و تبیین مقررات و قوانین بین کشو‌رها را به‌صورت وسیع کنونی، به زمان بعد از جنگ‌های جهانی برگرداند. ظهور شریعت اسلام و به‌تبع آن قوانین قرآن در اواخر قرن ششم میلادی در عربستان، اثر شگرفی بر تمدن جهان داشته است. امروز که شیعیان به خواست خدا حکومتی مقتدر دارند، عالمان و متخصصان علم فقه و حقوق، موظفند با قواعد فقهی و حقوقی موجود، ارتباط شایسته‌ای با کشورهای دیگر با حفظ عزت اسلام و مسلمین برقرار کنند. این پژوهش، با بررسی جداگانه قواعد فقهی تقیه و نفی سبیل، بازتاب آن را بر روابط سیاسی در جهت ارتقای کشور ایران و دستیابی به انرژی‌های جدید بر طبق فتاوای فقهای معاصر تحلیل می‌کند. همچنین چگونگی رعایت مصلحت و عزت مسلمانان طبق قاعده نفی سبیل و تقیه دیپلماتیک با کشورهایی مانند چین و روسیه که دارای وجهه سیاسی بین‌المللی هستند و نیز بحث جدید فقه هسته‌ای در تطابق با قاعده نفی سبیل و نظر رهبری درباره داشتن انرژی هسته‌ای را بررسی می‌کند. در این نوشتار، از روش‌های تحلیلی با ابزار کتابخانه‌ای استفاده شده است.

examining the rules of taqiyyah and nafy-e sabil in iran’s international relations for the advancement of new energy sources

the scope of international relations has been a topic of diverse interpretations. it is possible to trace the origins of international regulations and laws back to the post-world war era. the emergence of islamic sharia law, particularly the laws derived from the quran, in saudi arabia during the late 6th century had a profound impact on global civilization. presently, with shiites having a robust state, scholars and experts in jurisprudence and law bear the responsibility of establishing appropriate relations with other countries while upholding the dignity of islam and muslims. this research focuses on the jurisprudential rules of taqiyyah (religious dissimulation) and nafy-e sabil (negation of subordination), separately analyzing their implications for political relations. the aim is to promote the interests of iran and explore avenues for accessing new energy sources in accordance with the fatwās (jurisprudential decrees) of contemporary jurists. furthermore, the research examines how to maintain the best interests (maslahat) and dignity of muslims by adhering to the rule of nafy-e sabil and practicing diplomatic taqiyyah in relations with countries such as china and russia, which hold significant international political standing. additionally, it delves into the contemporary discussion surrounding nuclear jurisprudence, considering nafy-e sabil and the views of iran’s leader regarding nuclear energy. the article employs a descriptive-analytical method supported by library resources.