باز خوانی موارد تخلیه اماکن تجاری بدون تقصیر مستاجر با تاکید بر رویه قضایی

علی رغم عدم انتفای اجاره های مشمول قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356 با انقضای مدّت اجاره و تداوم آنها تا ارتکاب یکی از تقصیرهای منصوص قانونی از جانب مستاجر، قانونگذار در این قانون مواردی را پیش بینی نموده است که به صرف انقضای مدّت اجاره و بدون لزوم انجام هیچ گونه تقصیری از جانب مستاجر، امکان درخواست تخلیه عین مستاجره از جانب موجر وجود دارد. این موارد که در ماده 15 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1356 پیش بینی گردیده اند، راهکاری در جهت تعدیل حکم قانونی تمدید خودکار اجاره های مشمول این قانون و به نوعی احترام به حق مالکیت مالک عین مستاجره در مقابل حق مستاجر مبنی بر تمدید خودکار اجاره های مشمول این قانون محسوب می گردند. این نوشتار در تلاش است تا ضمن بررسی این موارد و شرایط و آثار آنها با محوریت رویه قضایی، در موضوعات اختلافی و نیز مواردی که با سکوت یا ابهام قانونی همراه گردیده اند، راهکارهای مناسبی را ارائه نماید.

the review of vacation of commercial places without tenant’s fault with emphasis on judicial precedent

in spite of continuance of landlord and tenant law contracts with expiration of lease time and their continuation to one of the law violation on behalf of tenant, the legislator has provided some instances that the vacation of lease object is possible only with expiration of lease time and necessity to commit any violation on behalf of tenant. these instances provided by article 15 of landlord and tenant law (1977) are ways to modify the legal right of automatic revival of the lease contracts between landlord and tenant and in the other hand are related to landlords property right against tenants right about the legal right of automatic revival of the lease. studying these cases and their conditions with policy centrality, this article tried to provide the appropriate solutions in controversial instances and where that law is silent and ambiguous.