آزادی مطبوعات و قابلیت شکایت رای برائت دادگاه نخستین در جرایم مطبوعاتی (نقد و بررسی مبانی رای شماره 11 1396/4/27 هیات عمومی شعب کیفری دیوان عالی کشور)

اگر هیات منصفه در دادگاه رسیدگی به جرایم مطبوعاتی به برائت متهم باور داشته باشد، به‌ موجبِ اصل برائت و دیگر بنیادهایی که در حقوق کیفری روان است، این نظر برای دادگاه لازم‌‏الاتباع است. بر همین بنیاد آیا باید گفت که حکم برائت صادر شده از مرجع قضاییِ نخستین در ارتباط با جرایم مطبوعاتی خصوصیت ویژه‌‏ای نسبت به حکم مجرمیت دارد یا ندارد؟ اثر این پرسش در سنجش قطعیت رای است. در این راستا، در برداشت از تبصره‏ 3 ماده 43 قانون مطبوعات، اختلاف میان شعب ماهیتی و شعب دیوان عالی در یک پرونده پدید آمده و موضوع در هیات عمومی شعب کیفری مطرح شده است. این هیات عمومی رای برائت را قطعی و نهایی دانسته است. چنین به دیده می‏‌رسد که اصل اختلاف با توجه به حکم تبصره 3 ماده 43 قانون بالا گفته، اختلافی قابل تعبیر و تفسیر چندگانه است و گرایش به قطعیت حکم برائت با ماهیت حقوق و آزادی‏‌های مطبوعات سازگارتر است.

liberty of the press and reviewability of acquittal issuude by lower court in press crimes (critique and examination of the rulling no. 11-2017/7/18 issud by united chambers of criminal branches of supreme court)

if jury believes to innocence of accused in trial court, this verdict is binding for court based on presumption of innocence and other bases in criminal law. according to this, does acquittal issude by trial court in press crimes have special quality toward conviction or not?  the answer of this question affects to comparison of definitive judgment. because of dissidence that created between lower court and 24th chamber of supreme court in interpretation of s 43 of press law 1986, the case has investigated in united chambers of criminal branches of supreme court and this court has upheld acquittal. this dissidence is multiple construable and acquittal is according to nature of rights and liberty of press.