آثار فرزندخواندگی در نظام حقوقی ایران

فرزندخواندگی در نظام حقوقی ایران از طریق دو قانون اصلی، یکی مصوب 1353 و دیگری اصلاح‌شده در سال 1392، موردتوجه قرارگرفته است. قانون 1353 باهدف حمایت از کودکان بدون سرپرست تدوین شد و رابطه ای شبه نسبی بین فرزندخوانده و والدین سرپرست ایجاد نمود. بااین‌حال، برخی نواقص در این قوانین، به‌ویژه در زمینه حقوق ارث و ازدواج فرزندخوانده نیاز به بازنگری داشت. در سال 1392، قانون‌گذار با اصلاح قانون پیشین تلاش کرد تا حمایت بیشتری از کودکان بی‌سرپرست فراهم کند و به چالش‌های موجود پاسخ دهد. این اصلاحات شامل گسترش دایره شمول فرزندخواندگی به کودکان بد سرپرست، تقویت حقوق فرزندخوانده در مورد ارث و ازدواج و همچنین ایجاد تدابیر حمایتی بیشتر برای تضمین منافع عالیه کودک بود. این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی تغییرات و اصلاحات انجام‌شده در قانون 1392 پرداخته و اثرات آن‌ها را بر حقوق و وضعیت فرزندخوانده در خانواده‌های سرپرست موردمطالعه قرار می دهد. بررسی ها نشان می دهد که قانون جدید توانسته است تا حد زیادی به نیازهای حقوقی و اجتماعی کودکان بدون سرپرست پاسخ دهد، اما همچنان در برخی حوزه ها نیازمند اصلاحات و تدابیر موثرتر است. در این میان، پیشنهاد‌ها این پژوهش شامل اصلاحات قانونی بیشتر و تقویت نظام حمایتی کودکان و نوجوانان بی‌سرپرست در راستای ایجاد تعادل میان حقوق فرزندخوانده و سرپرست است.

((effects of adoption in iran’s legal system))

abstractone of the essential needs of every family is the presence of a child who warms the heart of the family. despite this, some families are deprived of the blessing of having children, and on the other hand, there are children who have been left without a guardian due to natural and unnatural reasons. this is where adoption comes into play. in iran’s legal system, with the approval of the law on the protection of unsupervised and poorly supervised children and adolescents in 2012, the institution of adoption underwent changes and the basis of adoption was placed in iran’s legal system. the purpose of this research is to investigate the approach of the iranian legal system towards the institution of adoption and its effects and the way it is carried out. it has created support for orphaned children, but it has not been able to create the effects of a real child in relation to an adopted child.