نظریه بازی‌، رویکردی نوین در حل تعارض میان ذی نفعان در فرایند بازآفرینی شهری پایدار

امروزه رشد جمعیت و توسعه شهرنشینی مدیران و برنامه‌ریزان شهری را با چالش ‌های فراوانی روبه‌رو ساخته است. این چالش‌ها در عرصه‌های ناکارآمد شهری به ‌ویژه بافت‌های تاریخی شهرها بیشتر از سایر مناطق مشهود بوده است. از دیرباز تاکنون عرصه‌های ناکارآمد شهری از جنبه‌های مختلف دارای اهمیت فراوانی بوده‌اند. مسائل و مشکلات این نوع عرصه‌های شهری از یک‌سو و اهمیت فراوان آن از سوی دیگر، همواره برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران امور شهری را بر آن داشته تا به دنبال اتخاذ رویکردهای نوین و مناسب در راستای بهبود وضعیت زندگی در این نوع عرصه‌های شهری باشند. پیچیدگی عرصه‌های ناکارآمد و نیز وجود افراد، گروه‌ها و ذی‌نفعان متنوع در این نوع عرصه‌ها، تصمیم‌سازی و مداخله در آن‌ها را با چالش‌های فراوانی روبه‌رو می‌سازد؛ بنابراین مداخله در عرصه‌های ناکارآمد شهری نیازمند شناسایی هر یک از این ذی‌نفعان و درک ماهیت و منافع هر یک از آن‌ها است که می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری موثر و کارآمد گردد. از همین رو پژوهش حاضر بر آن است تا با مروری بر ادبیات عرصه‌های ناکارآمد شهری و شیوه‌های مداخله در آن، و نیز مرور تجارب مرتبط، به یک چارچوب نظری در زمینه حل مسائل میان ذی‌نفعان مختلف در فرایند بازآفرینی شهری دست یابد که بتواند راهگشا باشد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که بدون مشارکت و همکاری میان کلیه ذی‌نفعان و کنشگران، تحقق پایداری در بازآفرینی شهری ممکن نخواهد بود که این خود مستلزم به‌کارگیری رویکردها و شیوه‌های نوین حل تعارض میان ذی‌نفعان است. بر همین اساس نظریه بازی‌ها به‌عنوان ابزاری نوین در حل تعارض میان این کنشگران و ذی‌نفعان معرفی می‌شود. امکانات و ظرفیت‌هایی که نظریه بازی‌ها در اختیار برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیران امور شهری قرار می‌دهد، می‌تواند در پیشبرد موثر و موفقیت‌آمیز برنامه‌های بازآفرینی شهری موثر واقع شود.

game theory, a new approach to solving conflicts between stakeholders in the process of urban regeneration

introduction: the exponential growth of population alongside rapid urban development has brought about substantial challenges for urban administrators and planners alike. these challenges are particularly accentuated in densely populated metropolitan areas characterized by low efficiency, notably within the historical cores of cities, surpassing the magnitude seen in other urban locales. the longstanding prominence of inefficient urban areas has been underscored from multifaceted perspectives over time. on one hand, the persistent issues and complexities inherent in these urban areas have remained a focal point for urban planners and decision-makers, urging the exploration of innovative and well-suited strategies aimed at ameliorating living conditions within these zones. the intricate nature of inefficient areas, compounded by the diverse array of individuals, groups, and stakeholders intertwined within them, presents formidable hurdles to effective decision-making and intervention strategies. consequently, interventions targeting these inefficiencies necessitate a meticulous identification of each stakeholder involved, coupled with a nuanced understanding of their respective interests. such a thorough understanding lays the groundwork for crafting interventions that are not only effective but also efficient in their implementation, ultimately leading to tangible improvements in these urban areas.methodology: this research employs a systematic review of literature on inefficient urban areas and intervention methods to develop a theoretical framework for addressing issues among various stakeholders in the urban regeneration process.results: the results of this study demonstrate that various methods such as stakeholder analysis, power-interest matrix, futures studies, etc., have been traditionally used to resolve conflicts among stakeholders in urban regeneration processes. however, these methods often result in suboptimal outcomes due to conflicting interests and dependencies among stakeholders. therefore, a novel approach using game theory, particularly graph models for conflict resolution, is proposed to address these challenges effectively. game theory is a significant method in dealing with conflicting interests, especially in complex situations with multiple stakeholders and diverse interests, providing capabilities and capacities to urban planners and decision-makers to effectively advance urban regeneration programs.conclusion: in conclusion, effectively addressing inefficiencies within urban areas, particularly in historic districts, necessitates a thorough comprehension of the diverse nature and interests of stakeholders involved. conventional conflict resolution approaches frequently prove inadequate in navigating the intricate web of conflicting interests and interdependencies among stakeholders. however, the application of game theory, specifically employing graph models, presents a compelling avenue for mitigating these conflicts and attaining optimal results in urban revitalization initiatives. integrating game theory into urban regeneration processes holds the potential to foster more efficient and prosperous strategies for urban redevelopment.