نقد ترجمۀ واژگان و تعابیر منتخب از نهج ‌البلاغه بر اساس الگوی معادل ‌یابی معنایی میلدرد لارسون (مطالعۀ موردی: ترجمۀ فیض الاسلام)

نقد ترجمه به عنوان یک رویکرد زبانی به بررسی، تحلیل و ارزیابی ترجمۀ انواع متون و نمایان ساختن زوایای نهفته در آن می پردازد. در فرآیند ترجمه، توجه به اصل معادل‌یابی موضوعی مهم به شمار می‌رود. یکی از تئوری‌های ارائه شده در حوزۀ تعیین و ارزیابی سطح ترجمه‌ها تئوری معادل‌یابی معنایی میلدرد لارسون است. فرآیند معادل‌یابی شامل: معادل‌یابی واژگانی، اصطلاحی، ادبی و ضرب المثل‌ها و تعابیر کنایی است. این مقاله با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی فرآیند ترجمه و اصول معادل یابی واژگانی، اصطلاحی و ادبی را در ترجمۀ فیض الاسلام از نهج‌البلاغه مورد بررسی قرار می‌دهد. برآیند پژوهش نشان می‌دهد که در برخی از مثال‌‌ها دیدگاه لارسون درعملیات ترجمۀ معنایی، اسلوب مطلوب و مناسبی در خلق معنا و مفهوم در اختیار مترجم قرار داده است. همچنین باید گفت مترجم نیز در ترجمۀ خود گاهی معنا و فحوای کلام را به طور آشکار بیان و گاهی نیز به صورت غیر صریح اقدام به انتقال پیام معنا می‌کند. در واقع مترجم به منظور متبلور ساختن معنا به طور برابر هم به معانی برخاسته از ساختار اصلی زبان مبدا پایبند بود بوده و هم به اصل آشکار سازی مفهوم واژگان و عبارات مورد بحث بر اساس معیارهای زبان مقصد توجه داشته است.