بازتاب«احسن القصص» در شعر مقاومت فلسطین(نمونه‌ی موردی محمود درویش و سمیح القاسم)

قرآن کریم بادعوت به برداشتن انواع قید وبندهای جسمی و روحی از تن و روان انسان، بزرگترین انقلاب وعمیق‌ترین تحول را در جامعه‌ی بشری ایجاد نمود، آیات وقصص آن سرشار از درس‌ها و عبرت‌ها در هشدار به ظالمان و غاصبان و دعوت مظلومان به پایداری وحق‌طلبی است؛ بویژه «احسن القصص»ش که با ظرافت خاص، با پیرنگ «انّ ربّی لطیف لما یشاء»، رسیدن مظلوم از حضیض چاه به اوج جاه و از ذلت بردگی و زندان به عزّت عزیزی و سربلندی در امتحان را، به تصویر می کشد.شاعران عرب بویژه شاعران فلسطین، با الهام از جنبه‌های مختلف داستان حضرت یوسف«ع» وسازگار نمودن ابعاد آن با تجربه‌ی شعری و واقعیت زمان خویش؛ ضمیر ناخودآگاه مخاطبان شعرشان را به سوی دلالت‌های نوین این میراث دینی فراخوانده‌اند و با تمسک به آن به عنوان میراث غیر قابل مصادره ومحاصره‌ی مشترک بشری، به مقابله با محاصره سرزمین ومصادره فرهنگ خود برآمده‌اند. پژوهش حاضر، به روش توصیفی‌تحلیلی، به بیان بازتاب جنبه‌های مختلف داستان حضرت یوسف«ع» در شعر دو شاعر برجسته‌ی مقاومت فلسطین، محمود درویش و سمیح القاسم پرداخته و به این نتیجه رسیده‌است که این دو شاعر با فراخوانیی هدفمند این داستان قرآنی، آن‌را سرچشمه‌ی جوشانی برای بیان زیباترین مضامین ادب پایداری ساخته وشخصیت‌های آن‌را نمادی برای وضعیت فلسطین، خیانت برخی کشورهای عربی و رنج‌های شخصی خود قرار داده‌اند.