پیش نویس برنامه همکاری های جامع 25 ساله ایران، چین و امتیازات و اشتراکات آن با قاعده نفی سبیل

قاعده نفی سبیل از مهم ترین قواعد فقهی است که کاربرد های فراوانی در فقه ، سیاست و حکومت داری دارد. در بیان این قاعده از مستندات قرآنی از جمله آیه 141 سوره نساء و حدیث مشهور نبوی [ الاسلام یعلو و لا یعلی علیه] و اجماع فقها استفاده می شود. یکی از موارد مستفاد این قاعده این است که تنظیم روابط بین المللی مسلمانان با اقوام غیر مسلمان باید به گونه ای رقم بخورد که همواره به برتری حقوقی مسلمانان بر کافر بینجامد. جمهوری اسلامی نیز که حکومت داری خود را بر مبنای فقه اسلامی پایگذاری کرده است ؛ در این سال ها سعی نموده همواره استقلال دینی ، سیاسی و عدم وابستگی خود را به انحای مختلف به اثبات برساند و هیچ قراردادی را که بر خلاف شرع ، فقه و مصلحت کشور باشد به امضا نرساند. لکن امضای پیش نویس همکاری 25 ساله ایران و چین از دیدگاه برخی از فقها و سیاسیون ،این قاعده فقهی را به چالش می کشد . برخی نیز معتقدند که اجرای این پیش نویس بر خلاف فقه و مصالح کشور است ، بر خلاف این دیدگاه گروهی ، تنظیم و اجرای این قرارداد را نه تنها بر خلاف قاعده نفی سبیل نمی دانند بلکه آن را به نفع مصالح کشور نیز می دانند. لذا با توجه به اهمیت این موضوع ، در این مقاله سعی شده به روش توصیفی با تفطّن و مداقه امتیازات و اشتراکات این پیش نویس با فقه اسلامی و قاعده نفی سبیل و مصالح کشور مورد بررسی قرار گیرد.

draft of the 25-year comprehensive cooperation plan between iran, china and its benefits and shares with the principle of denying sabotage

the principle of negation of the path is one of the most important principles in islamic jurisprudence, which has numerous applications in jurisprudence, politics, and governance. this principle is based on quranic verses, such as verse 141 of surah an-nisa, the famous prophetic hadith islam prevails and is not prevailed upon, and the consensus of scholars. one of the practical applications of this principle is that regulating relations between muslims and non-muslim nations should always prioritize the legal rights of muslims over non-muslims. the islamic republic of iran, which has established its government based on islamic jurisprudence, has been striving in recent years to prove its religious, political, and economic independence and not sign any agreements contrary to islamic law, jurisprudence, and the country's interests. however, some scholars and politicians challenge this principle of jurisprudence regarding the signing of the 25-year cooperation agreement between iran and china. some believe that implementing this agreement goes against islamic jurisprudence and the country's interests, while others believe that it does not violate the principle of negation of the path and is in the country's best interests. therefore, this article aims to describe and compare the advantages and disadvantages of this agreement with islamic jurisprudence, the principle of negation of the path, and the country's interests using a descriptive method.