تبیین مدل تعالی پس از ضربه روانی بر اساس شکوفایی با میانجی‌گری توان حل مساله

هدف: پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل تعالی پس از ضربه روانی بر اساس شکوفایی با میانجی‌گری توان حل مساله انجام شد. روش‌شناسی: جامعه آماری پژوهش توصیفی-همبستگی حاضر شامل 400 نفر با تحصیلات بالای دیپلم از سنین 20 الی 60 سال است که حداقل آسیب روانی را گزارش کرده بودند. این نمونه بصورت نمونه در دسترس انتخاب شد. از پرسشنامه‌ها یک لینک پاسخ دهی ساخته و به سایت‌ها و مراکز خدمات روانشناسی به همراه توضیح مناسب ارسال شد. شرکت کنندگان به ترتیب به پرسشنامه‌های رشد پس از سانحه تدسچی وکالهون (1996)، پرسشنامه شکوفایی سلیمانی و همکاران (1394)، پرسشنامه حل مسئله هپنر و پترسن (1982) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آزمون نرمالیتی، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و مدلسازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش برازش مطلوب مدل را نشان داد و فرضیه اصلی پژوهش تایید شد. با توجه به نتایج حاصل از بررسی تاثیر غیرمستقیم شکوفایی از طریق حل مساله، بر تعالی پس از ضربه روانی؛ تاثیر میانجی‌گری حل مساله در رابطه بین شکوفایی و تعالی پس از ضربه روانی تایید شد. نتیجه‌گیری: در نتیجه تعالی پس از ضربه روانی بر اساس شکوفایی و میانجی‌گری توان حل مساله پیش بینی می‌شود.

explaining the model of post-traumatic growth based on flourishing with the mediating role of problem-solving ability

objective: the present study aimed to explain the model of post-traumatic growth based on flourishing with the mediating role of problem-solving ability. methodology: the statistical population of this descriptive-correlational study consisted of 400 individuals with education above a high school diploma, aged between 20 and 60 years, who had reported at least minimal psychological trauma. the sample was selected through convenience sampling. a response link to the questionnaires was created and distributed to websites and psychological service centers along with an appropriate explanation. participants responded to the post-traumatic growth inventory by tedeschi and calhoun (1996), the flourishing scale by soleimani et al. (2015), and the problem-solving inventory by heppner and petersen (1982). data analysis was conducted using normality tests, pearson correlation coefficient, and structural equation modeling (sem).findings: the study findings indicated a good fit of the model and confirmed the main research hypothesis. based on the results of examining the indirect effect of flourishing through problem-solving on post-traumatic growth, the mediating role of problem-solving in the relationship between flourishing and post-traumatic growth was confirmed.conclusion: consequently, post-traumatic growth can be predicted based on flourishing and the mediating role of problem-solving ability.