بررسی اثربخشی بازی‌درمانی بر افسردگی و احساس تنهایی در کودکان دچار اختلال نارساخوانی

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بازی‌درمانی بر کاهش افسردگی و احساس تنهایی در کودکان دچار اختلال نارساخوانی است. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کودکان مقطع ابتدایی دچار اختلال نارساخوانی در نیمه اول سال تحصیلی 1400-1401 می‌باشد. از طریق نمونه‌گیری هدفمند و در دسترس، 30 کودک انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه‌های استاندارد افسردگی و احساس تنهایی بود. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه بازی‌درمانی دریافت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکردند. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری مناسب انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که بازی‌درمانی تاثیر معناداری بر کاهش افسردگی و احساس تنهایی در کودکان دچار اختلال نارساخوانی دارد. نتایج پیگیری دوماهه نیز نشان داد که تاثیرات مثبت بازی‌درمانی در طول زمان پایدار بوده است. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان‌دهنده اثربخشی بازی‌درمانی به‌عنوان یک روش مداخله‌ای موثر برای بهبود شرایط روان‌شناختی کودکان دچار اختلال نارساخوانی است. این مداخله می‌تواند به‌عنوان بخشی از برنامه‌های درمانی در حوزه اختلالات یادگیری و روان‌شناختی مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می‌شود که تحقیقات آینده به بررسی تاثیرات طولانی‌مدت این روش و استفاده از آن در سایر گروه‌های سنی و اختلالات مرتبط بپردازند.

examining the effectiveness of play therapy on depression and loneliness in children with dyslexia

objective: the purpose of this study is to evaluate the effectiveness of play therapy in reducing depression and loneliness in children with dyslexia.methodology: this study is quasi-experimental with a pre-test and post-test design, including a control group. the statistical population consisted of elementary school children with dyslexia during the first half of the 2021–2022 academic year. using purposive and convenience sampling, 30 children were selected and randomly assigned to experimental and control groups. standardized questionnaires on depression and loneliness were used for data collection. the experimental group underwent eight sessions of play therapy, while the control group received no intervention. data were analyzed using appropriate statistical tests.findings: the results revealed that play therapy significantly reduced depression and loneliness in children with dyslexia. follow-up assessments conducted two months later confirmed the sustained positive effects of play therapy over time.conclusion: the findings of this study highlight the effectiveness of play therapy as an impactful intervention method for improving the psychological well-being of children with dyslexia. this intervention can be incorporated into therapeutic programs addressing learning and psychological disorders. future studies are encouraged to explore the long-term effects of this method and its applicability to other age groups and related disorders.