مقایسه اثربخشی شناخت درمانی و ذهن‌آگاهی برافسردگی زنان مبتلا به دیابت بارداری

هدف: پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی شناخت درمانی و ذهن‌آگاهی بر افسردگی زنان مبتلا به دیابت بارداری صورت گرفت. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی بود. جامعه آماری زنان مبتلا به دیابت بارداری مراجعه‌کننده به شبکه بهداشت و درمان ری بودند. با استفاده از نمونه‌گیری دردسترس45 نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی ذر سه گروه ذهن‌آگاهی، شناخت درمانی و کنترل گمارش شدند. پیش‌آزمون شامل پرسشنامه افسردگی ادینبورگ اجرا شد. هر یک از گروه‌های ذهن‌آگاهی و شناخت درمانی 8 جلسه 60 دقیقه‌ای دو بار در هفته دریافت نمودند. پس‌آزمون بلافاصله بعد از انجام مداخلات انجام شد. پس از یک ماه آزمون پیگیری اجرا شد. معیارهای ورود به مطالعه عبارت‌اند از؛ سن 18-35 سال، ترم بارداری 24 تا 28 هفته، توانایی حداقل خواندن و نوشتن.معیارهای خروج از پژوهش؛ عدم حضور در جلسات درمانی بیش از 2 جلسه، دریافت داروی موثر بر روان، دریافت روان‌درمانی هم‌زمان یا در یک سال اخیر، مواجهه با استرسورهای مهم و پیش‌بینی‌نشده. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به روش تحلیل واریانس و با نرم‌افزار spss25 انجام شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معنا داری بین سه گروه در پس آزمون و پی گیری وجود دارد (0.01>p). در آزمون تعقیبی بنفرونی معلوم شد که شناخت درمانی در مقایسه با ذهن آگاهی برای افسردگی اثربخشی بیشتری دارد (0.01>p). همچنین هر دو روش ذهن آگاهی (0.01>p)و شناخت درمانی (0.01>p) در بهبود افسردگی موثر بودند و در پیگیری این اثرات تداوم داشت (0.01>p). نتیجه گیری: شناخت درمانی در بهبود افسردگی دیابت بارداری اثربخشی بیشتری نسبت به ذهن اگاهی نشان داد. همچنین هر دو روش در بهبود افسردگی موثر بودند.

comparison of the effectiveness of cognitive therapy and mindfulness on depression in women with gestational diabetes

objective: this study aimed to compare the effectiveness of cognitive therapy and mindfulness on depression in women with gestational diabetes.methodology: this study was quasi-experimental. the statistical population consisted of women with gestational diabetes who referred to the rey health and treatment network. using convenience sampling, 45 individuals were selected and randomly assigned to three groups: mindfulness, cognitive therapy, and control. the pre-test included the administration of the edinburgh postnatal depression scale. the mindfulness and cognitive therapy groups each received eight 60-minute sessions, held twice a week. the post-test was conducted immediately after the interventions, followed by a one-month follow-up test. the inclusion criteria were: age between 18 and 35 years, pregnancy term of 24 to 28 weeks, and a minimum ability to read and write. the exclusion criteria included: absence from more than two therapy sessions, use of psychotropic medication, simultaneous or recent (within one year) psychotherapy, and exposure to significant and unpredictable stressors. data were analyzed using analysis of variance (anova) with spss 25 software.findings: the results of anova indicated a significant difference between the three groups in the post-test and follow-up phases (p < 0.01). bonferroni post-hoc analysis revealed that cognitive therapy was more effective in reducing depression compared to mindfulness (p < 0.01). additionally, both mindfulness (p < 0.01) and cognitive therapy (p < 0.01) were effective in improving depression, and these effects persisted in the follow-up phase (p < 0.01).conclusion: cognitive therapy demonstrated greater effectiveness in improving depression in women with gestational diabetes compared to mindfulness. however, both approaches were effective in reducing depression.