مقایسه اثربخشی تصویرسازی ارتباطی (ایماگوتراپی) و روایت درمانی بر پشیمانی از انتخاب همسر، دلزدگی زناشویی و تاب‌آوری در زنان قربانی خشونت خانگی

هدف: هدف این پژوهش بررسی و مقایسه اثربخشی ایماگوتراپی و روایت‌درمانی بر پشیمانی از انتخاب همسر، دلزدگی زناشویی و تاب‌آوری در زنان قربانی خشونت خانگی بود. روش‌شناسی: این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری سه‌ماهه انجام شد. جامعه آماری شامل زنان قربانی خشونت خانگی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان در پاییز 1401 بود. نمونه‌ای به حجم 54 نفر به روش در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه (ایماگوتراپی، روایت‌درمانی و کنترل) گمارده شدند. مداخلات طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برای گروه‌های آزمایش اجرا شد. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل مقیاس پشیمانی از انتخاب همسر شوارتز، مقیاس دلزدگی زناشویی پاینز و پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که اثرات اصلی زمان و گروه برای هر سه متغیر معنادار بود (p < 0.01). همچنین، اثر تعامل زمان و گروه برای پشیمانی از انتخاب همسر (f = 9.59, p < 0.01)، دلزدگی زناشویی (f = 5.61, p = 0.01) و تاب‌آوری (f = 10.11, p < 0.01) معنادار بود. نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که ایماگوتراپی اثربخشی بیشتری نسبت به روایت‌درمانی در کاهش پشیمانی از انتخاب همسر (md = -1.10, p = 0.04) و دلزدگی زناشویی (md = -3.80, p = 0.02) و همچنین افزایش تاب‌آوری (md = 2.90, p = 0.03) دارد. نتیجه‌گیری: ایماگوتراپی و روایت‌درمانی به‌عنوان مداخلات موثر در بهبود کیفیت روابط زناشویی و افزایش تاب‌آوری زنان قربانی خشونت خانگی توصیه می‌شوند. با این حال، اثربخشی ایماگوتراپی در مقایسه با روایت‌درمانی بیشتر است. طراحی برنامه‌های آموزشی مبتنی بر این رویکردها می‌تواند به بهبود شرایط روان‌شناختی این گروه کمک کند.

comparison of the effectiveness of imago therapy and narrativetherapy on regret about spouse selection, marital burnout, andresilience in women victims of domestic violence

objective: this study aimed to compare the effectiveness of imago therapy and narrative therapy on regret about spouse selection, marital burnout, and resilience in women who have experienced domestic violence. methodology: this semi-experimental study employed a pretest-posttest design with athree-month follow-up. the statistical population included women subjected todomestic violence who referred to counseling centers in isfahan during the fall of 2022.a total of 54 participants were selected through convenience sampling and randomlyassigned to three groups (imago therapy, narrative therapy, and control). theinterventions were conducted in 10 weekly 90-minute sessions for the experimentalgroups. data collection tools included schwartz's regret about spouse selection scale,pines’ marital burnout scale, and the connor-davidson resilience scale (cd-ris).data were analyzed using repeated measures anova and bonferroni post hoc tests.findings: the results of repeated measures anova revealed significant main effectsof time and group for all three variables (p < 0.01). additionally, the interaction effectof time and group was significant for regret about spouse selection (f = 9.59, p < 0.01),marital burnout (f = 5.61, p = 0.01), and resilience (f = 10.11, p < 0.01). bonferronipost hoc tests indicated that imago therapy had a greater effect compared to narrativetherapy in reducing regret about spouse selection (md = -1.10, p = 0.04) and maritalburnout (md = -3.80, p = 0.02) as well as in increasing resilience (md = 2.90, p = 0.03).conclusion: imago therapy and narrative therapy are effective interventions forimproving relationship quality and enhancing resilience in women affected by domesticviolence. however, imago therapy demonstrated superior efficacy compared tonarrative therapy. incorporating these approaches into counseling programs can providepractical solutions for addressing marital and psychological challenges in thispopulation.