نقش تعدیلگر ورزش‌های الکترونیکی بر رابطه علی ناگویی هیجانی و تنهایی اجتماعی در دانش‌آموزان مقطع متوسطه مورد مطالعه (خراسان رضوی)

زمینه و هدف: هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر ناگویی هیجانی بر تنهایی اجتماعی در دانش‌آموزان مقطع متوسطه با نقش تعدیلگر ورزش‌های الکترونیکی و ارائه مدل می‌باشد. روش و مواد: این تحقیق از لحاظ استراتژی توصیفی-پیمایشی بوده و از لحاظ شکل فرضیات به‌صورت علی می‌باشد. جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد ارائه‌شده در تحقیقات معتبر خارجی و داخلی شامل مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو، مقیاس تنهایی اجتماعی لی و هیون، و مقیاس ورزش‌های الکترونیکی استفاده شد. همچنین به‌منظور بررسی روایی سازه پرسشنامه‌ها از تحلیل عاملی تاییدی مرتبه اول و دوم استفاده شد. پایایی درونی سوالات پرسشنامه‌های مورد استفاده از روش آلفای کرونباخ سنجیده شد و در این تحقیق همان‌طور که مشاهده می‌شود این ضریب بالای 0.7 بوده که نشان از پایایی قابل‌قبول پرسشنامه‌ها دارد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش‌آموزان پسر ناحیه 2 آموزش‌وپرورش شهر مشهد می‌باشد. به‌منظور بررسی تجربی و کاربردی تحقیق، نمونه 400 نفری از دانش‌آموزان پسر انتخاب شدند. در این تحقیق در بخش آمار توصیفی و بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق از نرم‌افزار spss نسخه 25 و در بخش معادلات ساختاری از نرم‌افزار smart pls نسخه 3 به‌منظور طراحی مدل تحقیق استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد ناگویی هیجانی بر تنهایی اجتماعی، تفکر برون‌مدار بر تنهایی اجتماعی، و دشواری در توصیف احساسات بر تنهایی اجتماعی تاثیر می‌گذارد. همچنین یافته‌های تحقیق نشان داد ورزش‌های الکترونیک در رابطه علی ناگویی هیجانی و تنهایی اجتماعی اثر تعدیلی ندارد. طبق نتایج مشخص شد مقدار برازش srmr برابر با 0.078 که در سطح معناداری 0.05 پایین‌تر از مقدار 0.08 است. بنابراین مدل ساختاری تحقیق از برازش مطلوبی برخوردار است. نتیجه‌گیری: این مطالعه تایید می‌کند که ناگویی هیجانی تاثیر قابل‌توجهی بر تنهایی اجتماعی در میان دانش‌آموزان مقطع متوسطه دارد. با این حال، ورزش‌های الکترونیکی این رابطه را تعدیل نمی‌کنند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که افزایش مهارت‌های آگاهی و بیان هیجانی می‌تواند تنهایی اجتماعی در دانش‌آموزان را کاهش دهد.

the role of electronic sports as a moderator on the causal relationship between alexithymia and social loneliness in high school students (khorasan razavi)

background and objective: the aim of this study is to examine the impact of alexithymia on social loneliness in high school students with the moderating role of electronic sports and to present a model.methods and materials: this research is descriptive-survey in strategy and causal in hypothesis formation. data collection involved standard questionnaires used in reputable international and domestic studies, including the toronto alexithymia scale, the lee and hyun social loneliness scale, and the electronic sports scale. to assess the construct validity of the questionnaires, first-order and second-order confirmatory factor analyses were utilized. the internal reliability of the questionnaire items was measured using cronbach's alpha, which, as observed in this study, exceeded 0.7, indicating acceptable reliability. the statistical population comprised all male high school students in district 2 of the mashhad education department. for empirical and practical investigation, a sample of 400 male students was selected. in this study, spss version 25 was used for descriptive statistics and examining the relationships between research variables, while smart pls version 3 was used for structural equation modeling to design the research model.findings: the findings indicated that alexithymia, external-oriented thinking, and difficulty in describing feelings all significantly affect social loneliness. additionally, the findings showed that electronic sports do not have a moderating effect on the causal relationship between alexithymia and social loneliness. according to the results, the srmr fit index was 0.078, which is below the 0.08 threshold at the 0.05 significance level, indicating that the structural model of the research has a good fit.conclusion: the study confirms that alexithymia significantly impacts social loneliness among high school students. however, electronic sports do not moderate this relationship. these findings suggest that enhancing emotional awareness and expression skills may reduce social loneliness in students.