اثربخشی مداخله شناختی رفتاری بر کیفیت زندگی و احساس بهزیستی بیماران دیالیزی

مقدمه: بیماری مرحله آخر کلیه، شرایط بالینی را نشان می‌دهد که در آن کارکرد درونی کلیه دچار زوال غیرقابل برگشتی می‌شود. این بیماران به دیالیز نیاز دارند. تحقیقات نشان داده‌اند به دلایل متعددی دیالیز بیشترین آسیب را به کیفیت زندگی فرد وارد می‌کند. مداخلات مبتنی بر درمان شناختی رفتاری در بیماری‌های مزمن مختلفی به‌طور موفقیت‌آمیزی باعث تغییر رفتار شده‌اند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری گروهی بر کیفیت زندگی و احساس بهزیستی بیماران دیالیزی بود.روش کار: این مطالعه در سال 1389 در بخش دیالیز بیمارستان هفده شهریور مشهد بر 30 بیمار دیالیزی (جنس زن) انجام شد. بیماران به‌صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. 15 نفر آزمودنی‌ها در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش از 10 جلسه هفتگی مدیریت استرس برخوردار شدند درحالی‌که گروه کنترل از هیچ آموزشی برخوردار نشد. هر دو گروه به پرسشنامه‌های کیفیت زندگی و احساس بهزیستی قبل و بعد از دوره آموزشی پاسخ دادند. سپس داده‌ها جمع‌آوری و توسط نرم‌افزار spss تجزیه‌وتحلیل شد.یافته‌ها: بعد از 10 جلسه هفتگی مداخله شناختی رفتاری، بین دو گروه اختلاف معنی- داری حاصل شد، برای کیفیت زندگی بیماران دیالیزی (p = 0/001) و احساس بهزیستی آنان (p = 0/005).نتیجه‌گیری: طبق نتایج، استفاده از این روش برای بیماران دیالیزی مفید است و باعث بهبود کیفیت زندگی و احساس بهزیستی در این بیماران می‌شود؛ بنابراین می‌تواند برای بیماران دیگر نیز مدنظر قرار گیرد.

effectiveness of cognitive behavioral therapy on the quality of life and feeling of well-being in dialysis patients

end stage renal disease (esrd) represents a clinical state or condition in which there has been irreversible loss of endogenous renal function. patients with end stage renal require dialysis. it is known that dialysis have most impact on quality of life in several factors. interventions based on cognitive behavior therapy have previously been successfully applied in behavior change in different chronic diseases.the aim of this study was to evaluate the effect of cognitive behavior group intervention on quality of life and well–being of dialysis patients. this study was performed on 30 dialysis patients (female) in dialysis ward at 17 shahrivar hospital in mashhad. patients divided to two groups randomly. the subjects assigned to experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. the experimental group received 10 weekly sessions of stress management. while the control group received no intervention. both of groups responded questionnaires quality of life and well – being questionnaire before and after session’s.the data collection ,were analyzed useing spss software. the significant difference obtained between the two groups in quality of life (p = 0/001) and well-being (p = 0/005) in dialysis patients after 10 weekly sessions of cognitive – behavioral intervention. according to the results, using this method is useful to improve quality of life and well- being in dialysis patients and can be considered for other patients.