آیین‌های تَالوگردانی

هدف این مقاله، بررسی و تحلیل آیین «تالوگردانی» در فرهنگ مردم خراسان جنوبی است. اگر در خراسان جنوبی سالی بگذرد، باران نبارد و خشکسالی ادامه یابد، تعدادی از کودکان و نوجوانان جمع می‌شوند و آیین «تالو گردانی» را انجام می‌دهند تا غایت اضطرار و عجز مردم را به درگاه خداوند به نمایش بگذارند. آنچه از بررسی آیین‌های «تَالوگردانی» به دست می‌آید این است که تودۀ مردم در هنگامه‌های خشک‌سالی، خشکیدن نهرها و چشمه‌ها، عطش گوسفندان، نیاز دامداران، کشاورزان و کودکان به آب را دستمایۀ توسل به خداوند قرار می‌دهند و چوب عَلَم گونه‌ای به نام «تَالو» را به دست می‌گیرند تا با تشکیل جماعتی از نیازمندان، مراسم «تالوگردانی» را هم‌صدا با فریاد استغاثه و درماندگی مردم در میان کوچه‌ها و محلات برگزار کنند، باشد که دریای رحمت خداوند به تلاطم آید و چهرۀ غبارآلود «تالو»، طبیعت خشکیده و موجودات تشنه را سیراب کند. نگارنده روایت‌های مختلف «تالوگردانی» را از طریق پژوهش‌های میدانی فراهم کرده است و آن‌ها را با استفاده از شیوۀ توصیف و تحلیل محتوا در این نوشتار ارائه می‌کند.

ta lugardani rituals

the purpose of the research is to study talugardani rituals in the culture of south khorasanprovince. if a year passes in south khorasan without any rainfall, and drought continues,a number of children and adolescents will gather and perform talugardani rituals to showthe need and helplessness of people and their demand to god. what is understood from thestudy of talugardani rituals is, at the time of drought, drying up of streams and springs,the thirst of sheep, and farmers’ and children’s need for water, the masses appeal and prayto god. they carry a flag-like wood called “talu” across alleys, so that the desperate cry ofpeople makes the sea of god’s mercy stir up and water dried nature and thirsty creatures.the author has collected the various narratives of talugardani via field research and triedto describe and analyze them in this paper.