بررسی یک واژه از تفسیر ابوالفتوح رازی ذیل آیات 27 تا 31 سوره‌ی مبارکه مائده: تَبَه، تیه، بُتِّه، تیر

تفسیر قرآن شیخ ابوالفتوح رازی یکی از کهن ترین تفاسیر فارسی شیعی کلام‌الله مجید است. آشنایی عمیق مولف کتاب با زبان های عربی و فارسی توام با دقت وی در گزینش برابرنهادهای فارسی باعث شده است که این کتاب علاوه بر ارزش های کلامی و روایی، از جایگاه ادبی ویژه ای نیز برخوردار باشد. این اثر از زمان تالیف، بارها نسخه‌برداری، تصحیح و چاپ شده است. در مقالۀ حاضر معنای یک واژه از این تفسیر، ذیل آیات 27 تا 31 سورۀ مبارکۀ مائده بررسی و دربارۀ آن بحث شده است. برای بررسی دقیق واژۀ مورد نظر، ابتدا چهار نسخۀ خطی و چهار نسخۀ چاپی تفسیر شیخ ابوالفتوح رازی مورد مقابله قرار گرفتند. نتیجۀ حاصل از بررسی ها نشان‌دهندۀ آن بود که لغت صحیح مورد استفاد ۀ شیخ، واژۀ فارسی تیه است. روش تحقیق در این پژوهش تطبیقی- تحلیلی بوده و گردآوری داده ها به ‌شیوۀ جستجوی کتابخانه ای انجام گرفته است.

study of a word from abu al-futuh razi’s tafsir, verses 27 to 31 of surah al-ma’idah: tabah, tēh, botteh, tir

the exegesis of sheikh abu al-futuh razi is one of the oldest shiite quranic interpretationsin persian. the deep acquaintance of the author with the arabic and persian languages,combined with his carefulness in the selection of persian equivalents, has given thisbook, in addition to its religious value, a special literary status. the book has been copied,corrected, and printed for many times since its creation. in this paper, the meaning of asingle word in abu al-futuh razi’s tafsir, verses 27 to 31of surah al-ma’idah, has beenstudied and discussed. to carefully study the term, four versions of the manuscript and fourpr inted versions of sheikh abu al-futuh razi’s exegesis were compared and contrasted.the results of indicate that the correct word used by sheikh abu al-futuh razi was tēh inpersian. the method of the research is analytical- comparative where the date was collectedby reading library documents