اثربخشی الگوی سینرگوژی مکانی در آموزش علوم اجتماعی دانشگاه فرهنگیان

سینرگوژی الگویی آموزشی برگرفته از رویکرد ساختن گرا است که بنیاد اصلی آن مبتنی بر برنامه‌ریزی گروهی و مشارکتی است. الگوی سینرگوژی در آموزش دروس مکان محور به دلیل ساختار داده مکانی آن بیشترین کاربرد را دارد. بنیاد دروس مکان محوری مبتنی بر محتوای جغرافیایی است. این پژوهش با روش تفسیری مبتنی بر گردآوری اطلاعات از منابع کتابخانه‌ای - اسنادی به بررسی روش سینرگوژی آموزش دروس مکان محور رشته آموزش علوم اجتماعی دانشگاه فرهنگیان پرداخته است. یافته‌ها نشان می‌دهد الگوی سینرگوژی با اهرم مشارکتی خود راهبر با تاکید بر کارگروهی دانشجو و تسهیلگری مدرس می‌تواند در یادسپاری و تصویرسازی ذهنی داده‌های مکانی به شیوه موثری عمل نماید. پیاده‌سازی مدل سینرگوژی متناسب با مراحل خود به‌صورت گام‌به‌گام می‌باشد. بدین‌گونه که مدرس به‌عنوان تسهیلگر با توان هدایت گر، مشارکت‌محور، دانش گرا، اعتمادساز، انسجام‌بخش و هم‌افزا عمل می‌نماید. در این شیوه فراگیر با هدایت مدرس به شیوه خود راهبری گروهی با طی مراحل گروه‌بندی، تعریف، تسهیلگری، سینرژی سازی، اعتباریابی، طبقه‌بندی، چرخش مفاهیم، اشتراک‌گذاری و ارزیابی، مطالب درسی مکان محور را آموخته و با تصویرسازی ذهنی، یادسپاری پایدار آن را کسب می‌کند.